Според Ројтерс, значителен дел од ЕУ може да здивне кога е во прашање енергетската безбедност, бидејќи по прекинот поради одржување, Гаспром повторно ќе испушта гас преку гасоводот Северен тек 1. Преку тој гасовод, Русија испорачува околу една третина од својот гас до Европската унија. Со оглед на тоа што германските политичари изјавија дека е сосема реална можноста Русија повеќе да не ја започне испораката на гас преку Северен тек 1, беше пресметано дека енергетската ситуација во ЕУ може да стане драматично лоша, што секако ќе предизвика длабока рецесија во повеќе економии на еврозоната.
Меѓутоа, како што повеќе анонимни извори потврдија за Ројтерс и други големи медиуми дека гасот ќе продолжи, тензиите се намалија, што резултираше со моментален пад од 3 отсто на месечните договори за гас. Русија наводно нема да дозволи Северен тек 1 да работи со полн капацитет од 160 милиони кубни метри гас дневно, но нема да има ниту прекин.
Некои аналитичари толкуваат дека оваа позитивна вест за европската енергетска безбедност можеби е знак за поширок договор во односот Запад-Русија, но невозможно е да се знае што може да значи овој хипотетички договор. Но, развојот на енергетската драма пред неколку недели беше таков што е очигледно дека мораше да се случат големи дипломатски акции кои доведоа до договор за продолжување на испораките. Врвот на тензијата настана откако Газпром ретроактивно се осврна на виша сила во писмо до клиентите на 14 јули, т.е. клаузула во договорот според која обврските за испорака престануваат во случај на околности како што се природни катастрофи или вооружени конфликти.
После тоа во јавноста почнаа шпекулациите дека Русија најверојатно воопшто нема да пушти гас, а се чинеше дека енергетската драма во ЕУ е неизбежна. Но, откако неколку западни земји се координираа во акцијата за враќање на гасната турбина на Газпром, која беше конфискувана во Канада поради санкции, дојде до пресврт.
Интензитетот на драмата доволно говори за пишувањето на Политико, кој известуваше за парламентарната истрага во Канада во која беа испрашани двајца сојузни министри и тројца амбасадори бидејќи се дозна дека Канада одлучила да му ја врати гасната турбина на Газпром. Поради одлуката за враќање на турбината, канадската влада претрпе жестоки критики од парламентарната опозиција. Канадската министерка за надворешни работи Мелани Џоли и министерот за природни ресурси Џонатан Вилкинсон беа испрашани.
Треба да се истакне и анализата што ја донесе Евроинтелигенс, во која се шпекулира за можен договор со Русија, но не само за една гасна турбина, туку преку преземање долгорочни обврски за купување гас. Евроинтелиџенс се повикува на изјавите на економистот Оливие Бланшар, кој објаснува како Гаспром е практичен монополист во испораката на руски гас во Европа; Европа е зависна од рускиот гас и сè уште нема алтернативни извори на снабдување, што ја прави европската побарувачка фундаментално нееластична. Со оглед на тоа што ЕУ најави дека долгорочно има намера целосно да се ослободи од зависноста од рускиот гас, во еден момент стана јасно дека дури ни Русија нема интерес да ги одржува испораките на краток рок додека ЕУ не обезбеди алтернативни извори на енергија.
„Единственото нешто што го задржува монополистот се слатките очекувања за понатамошен бизнис во иднина. Тие очекувања му ги одзедовме… Малку подоцна руското Министерство за надворешни работи во основа го следеше Бланшар. Тие рекоа дека идните операции на Северен тек 1 зависат од економските санкции“, пишува Евроинтелиџенс, кое понатаму шпекулира: „И покрај официјалните деманти, веруваме дека постои силен притисок во владата (германската влада, оп.а.) за валкана зделка со Путин: Вие, Руси, пуштете нека тече гасот. Ние Германците ветуваме дека ќе го купуваме најмалку десет години. Но, нема да кажеме никому. И никому веќе нема да му биде гајле кога ова ќе стане јасно за две години. Ова не е нешто што Германците некогаш ќе го признаат. Дури ни приватно“.
Политико се огради дека можеби грешат со оваа радикална теза за некаков договор со Русија, но не двојат за тоа како канадската влада била под многу силен притисок од Германија да ја врати гасната турбина во Русија.
Еве неколку индиции за развојот на настаните од кои може да се заклучи дека морало да има договор за позадина со Русија за да се обезбеди проток на гас преку Северен тек 1 и да се спречи развој на длабока рецесија.
Ако не се работи за долгорочен „таен договор“ меѓу Германија и Русија или ЕУ-Русија, се чини дека европската дипломатија барем успеа да купи уште неколку месеци испорака на гас, пишува Јутарњи.
