Во свет во кој секојдневието стана трка со времето, неизвесноста и личните предизвици, менталното здравје полека излегува од сенка и станува тема за која сè погласно се зборува и во Македонија.
Иако табуата сè уште постојат, сè повеќе луѓе отворено говорат за своите борби со стресот, анксиозноста и со депресијата, барајќи начини како да се справат со нив, без да се срамат од тоа.
„Почнав да имам напади на паника по пандемиската година. Тогаш првпат отидов на психотерапија, и ми го смени животот. Не сум ‘луд’, само ми требаше простор каде што ќе ме слушаат без осуда“, вели Никола С. (34) од Битола, кој веќе две години редовно посетува терапевт.
Според податоците, бројот на граѓани што бараат психолошка поддршка се зголемил за 60% во последните три години. Најчести причини – хроничен стрес на работа, финансиски несигурности и семејни конфликти.
Психологот Сања Љубеновиќ од Скопје објаснува дека менталното здравје не е „луксуз за богатите“, туку основна потреба на секој човек:
„Не мора да чекате да ‘пукнете’ за да побарате помош. Денес имаме и онлајн терапии, групни сесии, бесплатни линии за поддршка – доволно е само да се охрабрите да направите прв чекор“.
Покрај класичната психотерапија, сè повеќе луѓе се свртуваат кон алтернативни методи: медитација, јога, престој во природа, дневници на благодарност, па дури и терапија со животни.
Во Прилеп, Марија Т. (28) организира викенд-работилници за емоционално ослободување преку танц.
„Танцот е мојот начин да ја ‘истурам’ анксиозноста без зборови. Многу жени кои ми доаѓаат првпат не зборуваат, ама на крајот се смеат и плачат во исто време – тоа е лекувањето“.
Дел од младите својата психолошка поддршка ја наоѓаат и на социјалните мрежи, каде што следат содржини за ментално здравје, но експертите предупредуваат дека „инфлуенсерска терапија“ не е замена за професионална помош.
„Не е срамота да кажеш ‘не сум добро’. Напротив – тоа е храброст“, порачува Љубеновиќ.
Според неа, важно е општеството да гради култура на емпатија, каде што менталното здравје ќе биде дел од разговорите како и секој друг аспект од животот.
Иако патот до целосна нормализација на грижата за психичката состојба е долг, добар знак е што сè повеќе луѓе во Македонија го препознаваат значењето на внатрешниот мир.
Без разлика дали тоа е преку терапија, шетање по планини или пишување во дневник – важна е намерата да се бара решение, наместо да се живее во тивка болка.
Б.З.М.
