Микропластиката е толку распространета, пробивајќи го својот пат до човечкото ткиво, во флашираната вода, а сега е докажано дека милијарди од овие ситни фрагменти демнат во една кесичка чај.
Една нова студија предводена од истражувачи од автономниот универзитет во Барселона (UAB) во Шпанија, откри дека микропластиката демне во морничави длабочини од само една кесичка чај, што значи дека секој милиметар вода во која ќе го натопи филтерот може да ослободи милијарди микро- и нанопластика (MNPL) честички.
„Овие бројки може да изгледаат изненадувачки високи, но тие се во согласност со претходните истражувања кои ја испитуваа комбинацијата на пластика и високите температури, како што се контејнерите за храна ставени во микробранова печка. Тоа е отрезнувачки потсетник за распространетоста на ‘MNPL’“, велат авторите на студијата.
„Успеавме иновативно да ги карактеризираме овие загадувачи со сет на најсовремени техники, што е многу важна алатка за унапредување на истражувањето за нивното можно влијание врз здравјето на луѓето“, рече микробиологот Алба Гарсија-Родригез од „UAB“.
Претходните студии покренаа загриженост за количината и потенцијалното влијание врз здравјето на синтетичките честички од кесичките чај, и овде истражувачите сакаа да бидат што е можно подетални, користејќи избор на комерцијално продадени кесички чај.
Користењето на ласерски техники за мерење на брзината и расејувањето на светлината даде многу точна слика за хемиските и физичките својства на честичките ослободени од кесичките со чај.
Беа тестирани три вида кесички чај. Оние кои се направени првенствено од полипропилен ослободија околу 1,2 милијарди честички на милилитар, со просечна големина од 136,7 нанометри. Целулозните кеси ослободуваат во просек 135 милиони честички на милилитар, со големина од околу 244 нанометри. Најлон-6 кесичките чај обично испуштаат 8,18 милиони честички на милилитар, со просечна големина од 138,4 нанометри.
Истражувачите, исто така, тестирале како честичките „MNPL“ комуницираат со човечките цревни клетки, откривајќи дека во клетките што произведуваат слуз, нивоата на апсорпција биле доволни за пластиката да стигне до клеточното јадро – корисно откритие во однос на проценката на влијанието на пластиката врз здравјето.
„Полимерниот состав на ‘MNPL’ значително влијае на нивните биолошки интеракции, што доведува до различно таргетирање и ефекти врз органите, ткивата и клетките“, забележаа истражувачите, како што објави „Sciencealert.com“.
„Овие разлики може да резултираат со специфични модели на акумулација, профили на токсичност, имунолошки реакции и долгорочни здравствени ефекти како што се генотоксичност и канцерогеност“, додаваат истражувачите.
Пластика, микропластика и здравје
Употребата на пластични материјали во современото општество е сеприсутна, во секој производствен сектор, поради голем број клучни предности, вклучувајќи исплатливост, разновидност и едноставност, меѓу другото.
Дури и во секторот за пакување храна, употребата на пластика сè уште е слабо регулирана. Како што наведоа авторите на студијата, микропластичното загадување е подеднакво распространето, во воздухот, водата и храната.
Загриженоста за можните влијанија врз здравјето на луѓето почна да се потврдува во последниве години, кога беше утврдено дека здравствените ризици се поврзани со изложеноста на пластика, имено токсични хемикалии кои се користат како нивни адитиви и за нивна деградација во микро- (5 mm – 1 mm ) ) и нанопластика (<1 мм).
