Самитот на НАТО во Вилнус заврши со тоа што генералниот секретар на НАТО Јенс Столтенберг го нарече историски на последното обраќање пред медиумите. Навистина, за некои тој беше таков, а за други тешко разочарување. Наводно многу сложниот сојуз не успеа да се договори кој ќе биде нов генерален секретар, па Столтенберг ќе одработи уште еден вонреден мандат од една година. Се додека членовите не станат уште покомплексни и не успеат да се договорат за наследник.
За единствената навистина важна вест се погрижи турскиот претседател Реџеп Таип Ердоган, кој во султански стил објави дека има милост и дозволи Шведска да влезе во Алијансата.
Додуша, Ердоган значително го расипа задоволството на Швеѓаните со изјавата дека предлог-законот за ратификација на приемот на Шведска во НАТО нема да го проследи до парламентот до есен, кога треба да почне повторно да работи по летната пауза. И додаде дека очекува Шведска дотогаш да направи план за спроведување на антитерористичките закони, пред турскиот парламент да ја започне процедурата за ратификација. Само да се знае чие е последно.
И додека Швеѓаните имаат на што да се радуваат, украинскиот претседател Володимир Зеленски нема. Всушност, тој може да биде само многу незадоволен бидејќи лута реалност конечно му „удри во глава“. Нема ништо од покана за влез во НАТО, ниту ќе има додека Украина со свои сили не ги порази Русите.
Најмногу што доби Зеленски беше некаков совет НАТО-Украина. Советот за што? Велат со цел односите меѓу НАТО и Украина да се подигнат на повисоко ниво. Кое повисоко ниво? Досега, Зеленски и компанија имаа отворена врата за сите западни лидери (добро, не сите, да речеме огромното мнозинство). И постојано поставувајте нови барања. Само што уште не побарале тактичко нуклеарно оружје. Но, како поминаа…
На крајот грубо претераа. Така, британскиот секретар за одбрана Бен Валас беше првиот што јавно го кажа она што сите го мислат на Скај њуз: „Велика Британија не е служба за испорака на оружје на Амазон до Украина, а Киев можеби е мудро да им покаже благодарност на своите сојузници“.
Како што Украинците се однесуваат кон Британците, тие се однесуваат кон секој што е подготвен да им помогне. И многу се лутат ако им кажат дека тоа не е можно. Поради ова, Валас рече дека неговиот совет до Украинците е да имаат на ум како треба да убедат некои скептични политичари во Вашингтон и другите западни престолнини дека десетици милијарди фунти што ги трошат на воена помош за нивната земја за војната со Русија вредат.
Со други зборови, откако доби оружје, воена опрема и муниција во вредност од повеќе од 70 милијарди долари, украинската армија не направи ништо во толку најавуваната пролет/лето офанзива. На големо разочарување на Западот.
Западот ја гледа војната како привремен проблем кој ќе исчезне по една или две години.
Факт е дека огромното мнозинство европски лидери ја гледаат војната во Украина како привремен проблем кој ќе исчезне по една година, најмногу две, дека ситуацијата ќе се реши на овој или оној начин (т.е. преку преговори, најверојатно на штета на Украина) и дека Украина ќе стане еден вид тампон-зона меѓу Русија и Европа.
