Западот ја постигна својата индустриска револуција благодарение на јагленот. Сепак, неговата употреба доведе до загадување, болести на белите дробови, кисели дождови и климатски проблеми, се вели во анализата на „The Wall Street Journal“.
Развиените земји сега користат алтернативи за фосилните горива за да ги намалат емисиите на јаглерод. И ги ставаат економиите во развој пред тежок избор, да бидат одржливи или да го забрзаат нивниот економски раст, за што мора да се обложуваат на јаглен.
Дали овие економии можат да обезбедат економски просперитет со обложување на алтернативи на фосилните горива? Мислењата на експертите не се недвосмислени. Според Џејсон Бордоф, ко-основач на „Columbia Climate School“, земјите во развој можат да го фрлаат јагленот и да ги исполнат своите цели за раст, но Рахул Тонгија, истражувач во Центарот за социјален и економски напредок со седиште во Њу Делхи, вели дека тоа е невозможно.
Бордоф коментира дека моментално во светот работат 9.000 електрани на јаглен, од кои 3/4 се наоѓаат во развиените земји. Во исто време, земјите во Африка, на пример, имаат најдобар потенцијал за развој на соларната индустрија. Сепак, панелите инсталирани на континентот се само 10% од оние во САД.
Експертот потврдува дека зелената енергија е неодржлив извор, но трошоците за складирање се повеќе паѓаат во последните 10 години. Компаниите иновираат, а на среден рок транзицијата од јаглен може да биде поддржана со енергија од јаглен, природен гас и други горива со ниска содржина на јаглерод (на пример, водород).
Транзицијата ќе биде тешка, но земјите во развој можат да остварат економски раст и да се оддалечат од јагленот. Сепак, за тоа ќе бидат потребни многу инвестиции, 500 милијарди долари до 2030-та година, доколку земјите ги исполнат обврските кон Парискиот договор. Ова значи и иновативни финансиски механизми за поддршка на раното деактивирање на постројките за јаглен.
Но, Рахул Тонгија има поинакво мислење, некои земји во развој ќе мора да користат јаглен уште една деценија, можеби и подолго. Тие не се грижат за еколошките прашања, а јагленот е достапен за повеќето земји од Третиот свет.
Експертот признава дека според пресметките на Меѓународната агенција за енергетика (ИЕА), енергијата на ветерот и сончевата енергија се најевтини, но и тие се неизвесни и кога ќе се додадат складишта, цената станува повисока од онаа на јагленот. Според него, Западот навистина ја намалува употребата на јаглен, но тој сѐ уште е присутен во енергетскиот микс и е дел од одржливиот економски развој.
