Месечината има изненадувачка дистрибуција на магнетни полиња низ нејзината правлива површина, од кои некои не се лесно да се објаснат.
Новото кинеско истражување предводено од геонаучникот Жуанг Гуо од Институтот за геохемија на Кинеската академија на науките може да им помогне на другите научници подобро да ги разберат читањата на невообичаеното силно магнетно поле кое не се вклопува со другите карактеристики на Месечината.
Пронаоѓање на магнетитот
Гуо и неговиот тим ја анализираа лунарната почва вратена на Земјата од сондата Chang’e 5 во декември 2020 година, откривајќи честички од минералот познат како магнетит, кој ретко се гледа во примероците од лунарната прашина.
Магнетните аномалии на Месечината се мистерија уште од ерата на Аполо. Затоа, длабинското разбирање на механизмот на формирање и карактеристиките на дистрибуција на магнетитот на Месечината може да обезбеди нова перспектива за објаснување на појавата на магнетни аномалии во кората на Месечината, пишуваат кинеските научници во студијата објавена во списанието Nature Communications.
Резултат на големите удари на метеоритите
Магнетитот, кој е високомагнетна железна руда, се наоѓа во субмикроскопски сферични зрна железо сулфид кои личат на стопени капки. Понатамошното термодинамичко моделирање сугерира дека магнетитот во овие зрна е резултат на големи удари на површината на Месечината. За планетарните научници, присуството на магнетит е од клучно значење бидејќи може да се користи за следење на магнетните полиња низ историјата, како и за откривање на потенцијални индикатори за живот.
Врз основа на овие наоди, кинеските научници мислат дека магнетитот би можел да биде широко распространет дури и во најфината лунарна почва. Необјаснетите магнетни аномалии на Месечината сега може да бидат поразбирливи ако научното моделирање се прилагоди за да одговара на резултатите од кинеското истражување.
За разлика од почвата на Земјата, лунарниот реголит е екстремно исцрпен, што значи дека има вишок електрони благодарение на постојаното бомбардирање на протоните кои доаѓаат од Сонцето. Оваа состојба го отежнува поврзувањето на железото со кислородот и формирањето руди, како што е случајот на Земјата.
Ситни зрнца магнетит претходно беа пронајдени во лунарната прашина, но тие студии сугерираа дека магнетитот се формирал на релативно ниски температури, наместо на условите под висок притисок и висока температура на ударниот елемент кој удира во површината на Месечината, како што сугерира кинеската студија.
Ново разбирање за еволуцијата на Месечината
Претходните студии сугерираа дека метеоритите можеби инјектирале феромагнетни материјали во површината на Месечината при ударот, што објаснува барем некои од магнетните аномалии во близина на нивните места на удар.
Меѓутоа, новата студија оди чекор подалеку, откривајќи дека силата на тие удари можела да ги трансформира материјалите во субмикроскопски магнетит, што ги прави важен извор на феромагнетен материјал на површината на Месечината. Со други зборови, наодите сугерираат дека минералот е поприсутен на површината на Месечината, а тоа за возврат го менува научното разбирање за тоа како Месечината еволуирала со текот на времето.
Кинескиот тим сугерира дека тековната магнетизација на површината на Месечината, заедно со присуството на овие минерали, може да помогне да се објасни како ударите од големите објекти доведоа до магнетното поле на Месечината.
