Кинеските корпоративни превземања во Германија достигнуваат нов рекорд – како во однос на бројот на самите стекнати компании, така и во однос на финансискиот обем.
Од јануари до крајот на октомври 2016 година инвеститори од Кина и Хонгконг купиле вкупно 58 германски компании – со 19 повеќе од целата 2015 година, станува јасно од податоците на консултантската компанија „EY“ (Ernst & Young).
Уште поимпресивен е износот што кинеските инвеститори го потрошиле за овие десет месеци за трансакции во Германија – 11,6 милијарди евра, околу 20 пати повеќе од износот за целата 2015-та година и над износите вгнездени во целина во минатите години.
Три шеми имаат генерирано вкупна инвестиција од над 7 милијарди евра – стекнувањето на производител на индустриски роботи „Kuka“ (4,6 милијарди евра), производителот на машини „KraussMaffei“ (1 милијарда. Евра) и на „EEW“ (1,6 милијарди. евра), производител на опрема за горење ѓубре.
„Купувањето на компаниите од страна на кинеските инвеститори расте во последниве години. За разлика од тоа, во Кина има само неколку преправки од страна на германски фирми. Ситуацијата е асиметрична“, вели Каи Лукс, експерт за корпоративни превземања и претседател на Федералниот совет „Mergers & Acquisitions“.
Притоа постои и голем интерес од страна на Германците кон кинески компании, вели поранешниот менаџер на Siemens. „Со слично стекнување се заработува огромна платформа за дистрибуција, водич и вработени. Често има тешко разбирливи привремени забрани или противтужба , што го отежнува купувањето на германските компании во Кина. Политичарите треба да обрнат внимание на симетричността“, вели Лукс.
Во Германија меѓу економистите и економски експерти во министерствата досега доминира доктрината дека еден ваков отворен пазар носи придобивки – дури и ако даден трговски партнер не обезбедува соодветен отворен пристап до пазарот. Во исто време, сепак, има се повеќе сомнежи дали ова навистина е корисно во случајот на Кина.
Бидејќи властите во Пекинг ја извршуваат целта до 2050-та година да заземаат технолошко лидерство на пазарот во сите клучни сектори – па стекнувањето на високо-технолошки компании служи токму за оваа цел. Во прилог германските компании кои имаат намера да ги продадат во Кина своите производи, се постојано принудени да ја откријат својата технологија. А се повеќе мали и средни претпријатија, не само од Германија, но и од цела Европа, откриваат дека нивните производи се копирани веднаш по нивното влегување на кинескиот пазар, без властите да интервенираат.
Фактот дека зад многуте превземања се крие кинескиот сон за создавање на технолошка нација, е очигледен. „Kuka“ е водечки производител на роботи за индустриското производство. Купувачот „Midea“ е производител на ниско квалитетни климатизери и апарати за домаќинство, без искуство во автоматизацијата. Во случајот нема преклопување во две портфолија на производи.
„Ние не сакаме протекционизам, туку лојална конкуренција“, се вели во соопштението на Сојузното министерство за економија. Ресорниот министер Зигмар Габриел сака да се истражуваат на европско ниво „како може да се овозможи фер конкуренција и да се пречека трендот за зголемени преправки преку субвенционирани и/или државните претпријатија“.
„Се добива впечаток дека често Кинезите се подготвени да платат високи цени. Зад ова очигледно се крие стратешкиот интерес на кинеската држава. Јас лично би проверувал внимателно секој обид за договор“, вели Лукс кој досега, сепак не видел опасност за протекување важни технолошки „know-how“.
