Донациите во Македонија стануваат сѐ почеста пракса, особено во последните неколку години кога солидарноста се издигнува како важен дел од заедничкиот живот.
Но, колку навистина донираат Македонците и каде завршуваат тие средства?
Истражувањата покажуваат дека граѓаните се подготвени да помогнат, но најголем дел од донациите се фокусирани на конкретни, јасно дефинирани иницијативи или лични случаи.
Најчести форми на донирање
Граѓаните во Македонија најчесто донираат преку СМС пораки за помош на болни лица, преку хуманитарни акции на социјалните мрежи или директно во кутиите за донации поставени во продавници, маркети и настани.
Младите генерации, особено оние од 20 до 35 години, најчесто се вклучуваат преку онлајн кампањи, каде со само неколку кликови можат да поддржат хуманитарни проекти.
„Голем дел од нашите донации одат за помош на деца кои се соочуваат со здравствени предизвици,“ објаснува Александра Цветковска, активистка од невладина организација во Скопје. „Луѓето се подготвени да помогнат, но кога има јасна цел и транспарентност околу тоа каде одат парите“.
Според анализите на неколку хуманитарни организации, годишно се собираат милиони денари преку донации. Меѓутоа, тие суми варираат зависно од економската состојба и актуелните општествени теми.
Корпоративна одговорност и индивидуални иницијативи
Покрај индивидуалните донации, расте и бројот на компании кои се вклучуваат во хуманитарни акции како дел од својата општествена одговорност.
„Нашата компанија донира дел од профитот за обнова на училишта и поддршка на локални заедници“, вели Борче Димовски, менаџер на компанија во Битола. „Важно е да создадеме пример и за другите“.
Исто така, последниве години сведоци сме на раст на независни иницијативи од граѓани кои собираат средства за итни операции, лекови или семејства кои останале без дом.
Социјалните мрежи како Фејсбук и Инстаграм играат клучна улога во овие кампањи.
Проблеми и предизвици
И покрај солидарноста, системот на донирање во Македонија се соочува со предизвици како недоволна транспарентност и доверба во институциите.
Многумина се прашуваат дали нивната помош навистина стигнува до оние на кои им е најпотребна.
„Кога донирам, секогаш барам докази како фактури или фотографии. Луѓето сѐ повеќе сакаат отчетност“, изјавува Гоце Илиевски, кој редовно донира за хуманитарни цели.
Соочени со овие предизвици, невладините организации и активисти потенцираат дека неопходна е поголема регулација и транспарентно работење за да се задржи довербата на граѓаните.
Во секој случај, Македонците покажуваат дека хуманоста не е само поим, туку начин на живот.
Дали тоа е преку мали гестови, донации за здравствени третмани или училишни фондови, секоја акција прави разлика.
Економијата на донации не е само финансиска помош – таа е огледало на заедништвото во едно општество, што треба континуирано да се негува и унапредува.
Б.З.М.
