Ѕвезденото око на најмоќниот вселенски телескоп досега ни даде нов увид во огромната експлозија што ја забележавме пред само 36 години. Имено, научниците забележале силен блесок на светлина во февруари 1987 година и оттогаш внимателно го следат развојот на суперновата SN 1987A.
Оваа супернова ни даде невиден увид во еволуцијата на колапсот на јадрото на ѕвездата. SN 1987A е оддалечен само 168.000 светлосни години од нас и се наоѓа во Големиот Магеланов Облак. Го набљудувавме низ сите можни бранови должини, од радио до гама, пишува Science Alert.
Сега, вселенскиот телескоп Џејмс Веб (JWST) направи инфрацрвен поглед на овој регион и откри досега невидени структури во растечкиот облак што се формираше околу внатрешноста на ѕвездата што експлодира.
НАСА: Изгледаат како полумесечини
Формата на исфрлениот материјал SN 1987A има структура на песочен часовник. Во средината има многу темна точка во форма на дупка за заклучување. Тоа е кластер од прашина толку густа што дури ни JWST не може да навлезе во неа. Научниците веруваат дека светлината што патува низ него е скриена таму. Доказите сугерираат дека во него се наоѓа срцето на експлодирана ѕвезда, која сега стана пулсар, еден вид неутронска ѕвезда.
Во видеото гледаме дека ѕвездата е опкружена со светол прстен кој го опкружува екваторот и ја формира половината на песочниот часовник. Светлите точки во прстенот се топли изливи создадени кога материјалот од суперновата се судрил со материјалот исфрлен од ѕвездата додека го достигнала крајот на својот живот.
JWST забележа нешто во внатрешноста на прстенот што досега не сме го виделе – чудни структури слични на полумесечина. „Сметаме дека овие полумесечини се дел од надворешните слоеви на гас што излегле од експлозијата на супернова“, објаснува НАСА.
„Нивната осветленост може да биде показател за оптички феномен кој е резултат на набљудување на материјал кој се шири во три димензии. Со други зборови, поради нашиот агол на гледање, ни се чини дека во овие две полумесечини има повеќе материјал отколку што е всушност случајот“, додава тој.
Центарот на оваа супернова сè уште останува мистерија
JWST е револуционерен инфрацрвен вселенски телескоп од девет милијарди долари, кој е 100 пати почувствителен од телескопот Хабл. Го набљудува просторот главно во инфрацрвениот спектар, поради што може да навлезе низ „темните“ облаци од гас и прашина. Хабл работеше првенствено на оптички и ултравиолетови бранови должини.
Но, во случајот со SN 1987A, центарот на суперновата е толку густ што дури ни JWST не можел да навлезе во него. Значи, сè уште не сме ја набљудувале директно неутронската ѕвезда што експлодирала толку фасцинантно пред 168.000 години.
