Пекинг демонстративно стои покрај Москва, иако руската операција во Украина и на Кина и носи проблеми. Од друга страна, поради санкциите, Путин нема многу избор.
Кало во својата анализа наведува Дојче веле, вели дека Путин ќе мора да се сврти кон исток, со што ризикува да биде зависен од Кина.
Во Пекинг, пак, нема знаци на критика од Москва. Наместо тоа, се критикуваат западните санкции против Русија.
„Без оглед на подлоста на меѓународната бура, Кина и Русија ќе ја задржат својата стратешка определба и ќе воведат сеопфатно партнерство во новата ера“, рече министерот за надворешни работи Ванг Ји претходно оваа недела.
Тој ги опиша односите меѓу Пекинг и Москва како „еден од најважните билатерални врски во светот“, што придонесува за „мир и стабилност“. „Пријателството на двата народа е цврсто како карпа“, додаде Ванг.
Русија и Кина делат многу повеќе од 4.000 километри граница. Енергијата и суровините одат во Кина, индустриските производи во Русија. Во двете земји, владата е цврсто автократска, тие се обврзани со непријателство кон САД, како и со глорификација на славното минато кога сегашните политички потези треба да се оправдаат.
„За Кина, геополитичкиот елемент е одлучувачки во односите со Русија“, вели германскиот политиколог Максимилијан Мајер. „Основата е стратешка соработка која треба да ја потисне американската хегемонија, како што се гледа во Москва и Пекинг. Треба да се создаде противтежа во мултиполарниот свет“, изјави тој за ДВ, а пренесува хрватскиот портал Index.hr.
Стратешкото партнерство беше зајакнато на 4 февруари во форма на заедничка изјава за „пријателство без граници“. Потоа Владимир Путин го посети својот колега Си Џинпинг и присуствуваше на отворањето на Зимските олимписки игри во Пекинг. Само три недели подоцна започна војната во Украина.
Сепак, кинеските функционери во јавните настапи се обидуваат да одржат некаква рамнотежа. Од една страна традиционално нагласуваат дека суверенитетот на секоја држава е неприкосновен. Но, кога станува збор за Украина, Пекинг ги признава руските „легитимни безбедносни барања“ поради големото проширување на НАТО кон исток.
Сепак, за време на гласањето во Генералното собрание на ОН за резолуцијата со која се осудува рускиот напад, Пекинг мораше да донесе одредена одлука. И тој реши да остане воздржан, што беше протолкувано како поддршка за Путин.
„Во Кина знаат дека ќе се гледаат како учесници во Русија“, вели Ендрју Смал, експерт за Кина во германскиот Маршалов фонд. „Тоа е штетно за иднината. Затоа што (на Запад) се преиспитува надворешната политика. Се размислува и за економската зависност од Кина и се подготвуваат за можни сценарија на кинески инвазии – особено во Тајван.
И политикологот Мајер гледа дека Кина има само штета од руската агресија и заострувањето на светските односи. „НАТО во принцип ќе излезе посилен од овој конфликт. Фокусот на Американците ќе остане на азиско-пацифичкиот регион. Дури може да се случи Европејците да имаат посилна улога во тој регион во иднина“, вели тој.
Пријателството меѓу Пекинг и Москва, во кое тој сега се заколнува, историски не било секогаш така. Во доцните 1960-ти, војниците на двете комунистички нуклеарни сили водеа жестоки битки на границата. Уште порано, за време на колонијалната експанзија на Русија во 19 век, таа земја проголта милиони квадратни километри на кои Кина го бараше правото.
Но, односите со Русија се толку важни за Кина што не се поставува прашањето за границите. Русите сега се чувствуваат посигурни во однос на врските со Истокот. На воено ниво тоа се гледа по тоа што Русите повлекоа огромни трупи од границите со Кина и Монголија.
Од друга страна, Путин речиси и да нема избор. Зошто, санкциите против Русија траат од 2014 година и анексијата на Крим. „Прашањето е дали овој долгорочен процес ќе ги погоди сите економски и стратешки сектори толку длабоко што Русија нема да има други опции освен да се фокусира на Кина“, рече Мајер.
Во тој поглед, Русија би била зависна. „Меѓутоа, Русија не треба да се замислува како помлад партнер, бидејќи дури и таквата нуклеарна сила останува автономна и непредвидлива за Пекинг“, додаде Мајер.
Пекинг јасно процени дека придобивките од близината со Русија ги надминуваат штетите. Барем засега, заклучува Дојче веле.
