Членовите на Европската унија (ЕУ) не постигнаа договор во првиот круг разговори за реформата на работната сила во блокот, објави „Ројтерс“.
За прашањето за промени во правилата за трудот се противат побогатите на посиромашните земји во заедницата, кои сакаат да ги задржат постојните правила. Тие им овозможуваат на своите граѓани да работат во други земји од блокот за поголема плата отколку во нивната матична земја, но по пониски стапки од локалните работници.
Според некои критичари, сегашната регулатива е социјален дампинг.
Овие правила, усвоени во 1996-та година, осум години пред проширувањето на ЕУ на исток во 2004-та година, сега се сметаат за застарени.
Минатиот понеделник комисијата за вработување и социјални прашања во Европскиот парламент (ЕП), која го изработува текстот со амандманите, усвои документ кој во одредени аспекти е малку потврд од гласањето од Европската комисија (ЕК) во март 2016-та година, но не ги содржи сите точки за кои Париз се обидуваше да ги заостри правилата.
Францускиот претседател Емануел Макрон ја донесе реформата на Директивата за работници на работното место далеку пред агендата на ЕУ. Меѓу земјите за поддршка се Германија, Белгија и Холандија.
Станува збор за правдата на пазарот на труд, рече комесарот за вработување и работата мобилност, Мариане Тисен при пристигнувањето на средбата на министрите за труд од ЕУ, денеска во Луксембург.
„Ја поддржувам слободата на движење, но таа треба да биде организирана во фер начин (…) Внатрешниот пазар се базира на правила, не е џунгла“, рече Тисен.
По првата сесија, на која беше зборувано од речиси сите земји-членки, не е постигнат договор.
Една од предметните точки се однесува на меѓународниот копнен транспорт и каботажа.
Во актуелната дебата ова попладне министрите ќе се обидат да ги надминат разликите во должината на службени патувања, пред објавениот персонал да биде предмет на работничките права на земјата домаќин.
Прашањето за надоместокот на испратените работници останува нерешено.
Во својот предлог, презентиран пред година и пол, Европската комисија постави едноставен принцип: еднаква плата за еднаква работа на истото место.
Освен минималната плата во земјата домаќин (задолжителна уште според директивата од 1996-та година), работникот треба да ги добива сите премии, предвидени за труд во земјата (на пример 13-та плата, како и надоместоци за опасен или тежок труд).
