Нафтените танкери се огромни, а бродовите кои носат скап товар се направени така што пристапот до нив да е тежок.
Крадењето може да вклучува киднапирање на танкерот, исклучување на уредот за следење, пренасочување до место каде што не може да биде забележан и пренесувањето на илјадници тешки барели на друг брод, кој потоа отпловува. Кражбата на сурова нафта значи и изнаоѓање на купувач, бидејќи во спротивно се стигнува до сложениот и опасен бизнис на незаконско рафинирање, пишува „Quartz“.
Во последните шест месеци цената на нафтата падна поради глобалната економија. Па за некои пирати кражбата повеќе не им вреди.
„Со оглед на дното од 30 долари за барел, до кое достигна цената на нафтата, пиратеријата веќе не е толку профитабилен бизнис, како кога нафтата чинеше 106 долари за барел пред неколку години“, вели во интервју за „Bloomberg“ Флорентина Аденике Уконга, извршен секретар на „Gulf of Guinea Commission“ – регионален орган, чија цел е да промовира соработка меѓу западноафриканските држави, од кои многу извезуваат нафта со танкери.
Таа вели дека падот на цените на нафтата околу 100 долари од јули минатата година е фактор за намалувањето на пиратеријата во регионот.
Всушност пиратеријата е намалена уште пред цената на нафтата да потоне. Во 2013-та година имало 100 напади во Гвинејаскиот залив, а 56 од нив биле успешни, посочува „Oceans Beyond Piracy“ (ОВР), американска невладина организација која ги следи морските злосторства. До 2014-та година нивниот број е намален до 67, од кои 26 успешни. Овој пад се случува пред нафтата да почне да поевтинува – оценките на „ОВР“ сепак покажуваат дека секоја година 70% од нападите не се пријавени.
Повеќето напади од 2014-та година биле против бродовите што пренесуваат нафта или нафтени деривати, како дизел, иако тие се потешки како цели.
„Веројатно интересот за танкерите како кон главна цел на пиратите е резултат на високата вредност на товарот. Повисокото ниво на експертиза неопходно за извршување на успешна кражба на нафта, сепак ја ограничува стапката на успех на ваквите напади“, пишува „ОВР“ во својот извештај.
Гвинејскиот залив е релативно неодамнешен цел на пиратските напади. Повисоките бројки за 2013-та година се обратни во падот на пиратството на други места, особено во морињата околу Сомалија. Таму киднапирањата и кражбите достигнаа врв во 2011/12 година, и беа толку тешки што индустријата беше принудена сериозно да ги зајакне контрамерките – вклучувајќи меѓународни патроли од воени бродови и распоредување на вооружени стражари.
И откако во Источна Африка проблемот со пиратеријата беше надминат, тој се пресели во западниот дел на континентот – само со други пирати. „ОВР“ забележува дека како меѓународната заедница, така и локалните играчи – на пример морнарицата на Нигерија, вложуваат напори за намалување на нападите, па на некои места и се успешни.
Податоците на „ОВР“ за 2015-та година се уште не се претставени, но друга компанија, „Dryad Maritime“, која собира информации преку јавно достапни извори, вели дека во 2015-та година имало 49 инциденти во овој регион.
