Отказот од работа секогаш е непријатен момент, како за вработениот, така и за работодавецот.
Меѓутоа, постојат ситуации кога ваквата одлука не само што е оправдана, туку е и неопходна за здраво функционирање на работната средина.
Стручњаците од областа на човечки ресурси издвојуваат четири главни причини кога отказот е оправдан и неизбежен чекор.
Една од најчестите причини е континуираното нарушување на работната дисциплина.
Експертите велат дека „дисциплината е основа на секоја успешна организација“, додавајќи дека „ако вработениот постојано доцни, ги игнорира задолженијата или не ги почитува интерните правила, отказот станува неопходна мерка“.
Иако на прв поглед може да изгледа строго, познавачите нагласуваат дека непридржувањето до работните правила лошо влијае и врз моралот на останатите вработени.
Втора причина за оправдан отказ е слабата работна успешност.
Иако секој заслужува шанса да се докаже, постојаното и значително отстапување од очекуваните резултати може да биде доволен основ за раскинување на работниот однос.
Вања М., долгогодишен HR менаџер, истакнува:
„Ниту една компанија не сака да изгуби добар вработен, но ако по повеќе предупредувања нема напредок, отказот може да биде единственото логично решение“.
Третата причина е сериозното кршење на етичките стандарди или непримерно однесување кон колегите.
Ова вклучува малтретирање, мобинг, или било каква дискриминација на работното место.
Според психологот Сања Љубеновиќ, „таквото однесување мора да биде санкционирано веднаш. Оправданиот отказ во вакви ситуации не само што е потребен, туку е и поука за останатите вработени дека компанијата не толерира непрофесионално однесување“.
Последната причина е злоупотребата на позицијата и кражба или измама на работното место.
Ваквите постапки не само што ја загрозуваат компанијата финансиски, туку значително ја нарушуваат и нејзината репутација.
Отказот никогаш не е лесен, но кога причините се јасни и оправдани, тоа е чекор кон создавање здрава и продуктивна работна средина.
Б.З.М.
