Извештајот на ОН претставува сеопфатна проценка на огромното влијание што глобалниот систем на храна го има врз здравјето на луѓето и животната средина.
Неодамна објавениот извештај на Организацијата за храна и земјоделство на Обединетите нации (ФАО) укажува на скриени трошоци во вкупна вредност од 12,7 трилиони долари, што е еквивалентно на околу 10% од светскиот бруто домашен производ.
Извештајот ги нарекува скриени бидејќи нивното директно влијание врз другите фактори не е очигледно.
Извештајот дава сеопфатна анализа на трошоците на товар на општеството, здравствените системи и природата во услови на сегашниот систем на храна.
Трошоците поврзани со здравјето најмногу доминираат во финансиските импликации, со неверојатни 73% од сите скриени трошоци кои произлегуваат од исхраната што води до болести како што се дебелината, дијабетесот и срцевите заболувања, според ФАО.
Ефектот на прехранбената индустрија врз животната средина покрива повеќе од 20% од трошоците. Прашањата се движат од емисиите на стакленички гасови и азот до промена на употребата на вода. Во извештајот се посочува дека тоа се проблематични области кои ги засегаат сите земји и нивниот обем досега беше потценет поради ограничените податоци.
Дејвид Лаборд, директор на Одделот за економија на прехранбената индустрија на ФАО, коментираше во интервју за „Wired“:
„Знаеме дека системот на прехранбената индустрија се соочува со голем број предизвици и со овој извештај можеме да ставиме цена на тие проблеми“.
Извештајот, се разбира, ги истакнува драматичните разлики во овие скриени трошоци меѓу земјите.
Во земјите со ниски приходи, речиси половина од финансиските загуби се должат на сиромаштијата и може делумно да се засноваат на тоа што земјоделците се борат да произведат доволно храна и не се правично компензирани за нивниот производ.
Во овие земји, расходите поврзани со храна се еднакви на просечно 27% од нивниот БДП, што е сосема спротивно од 8% забележани во земјите со високи приходи.
ОН апелираат до креаторите на политиките да ги земат предвид реалните трошоци на преовладувачките системи за храна при донесување политички одлуки, нагласувајќи дека без соодветна интервенција овие трошоци ќе ескалираат.
Важно е да се напомене дека според Конвенцијата на ОН за биолошка разновидност, околу 190 земји се согласија да ги реформираат еколошките штетни субвенции во вредност од 500 милијарди долари до 2030-та година.
