Европската централна банка се согласи дека „понатамошната нормализација (зголемување) на каматните стапки би била соодветна на претстојните состаноци на Управниот совет“, покажуваат записниците од последниот состанок на ЕЦБ, одржан во јули.
Централната банка, исто така, објави дека „ризиците за нагорна линија се интензивирани врз изгледите за инфлација, не само на краток рок, туку и на среден рок“. Имајќи го ова на ум, мнозинството членови на Управниот совет на ЕЦБ го поддржаа зголемувањето на клучните каматни стапки за 50 базични поени на состанокот во јули.
ЕЦБ потоа ги зголеми трите главни каматни стапки за 50 базични поени, прво зголемување од 2011-та година, ставајќи крај на осум последователни години негативни стапки во обид да ги спречи зголемените инфлациски притисоци.
На истиот состанок, членовите едногласно го одобрија воведувањето на новиот Инструмент за заштита на преносот (TPI).
„Излезот од негативните каматни стапки му овозможи на Управниот совет да направи транзиција кон пристапот од состанок до состанок во одлучувањето за каматните стапки“, се забележува и во записникот од состанокот на ЕЦБ во јули.
Во однос на нејзините идни чекори на монетарната политика, банката ќе остане „зависна од дојдовните податоци“ бидејќи се надева дека „ќе ја исполни целта за инфлација од 2% на среден рок“.
Сепак, членките на ЕЦБ изразија зголемена загриженост дека слабото евро ќе поттикне повисока инфлација, која изгледа не може да се следи во услови на енергетска криза и зголемени цени на енергијата.
„Централните банкари забележаа дека депрецијацијата на еврото претставува важна промена во надворешното опкружување и имплицира поголеми инфлациски притисоци за еврозоната, особено преку повисоките трошоци за увоз на енергија фактурирана во американски долари“, се вели во официјалниот извештај на ЕЦБ за состанокот во јули.
Поставувачите на каматните стапки идентификуваа зголемен број на нагорни ризици за инфлацијата, што достигна рекорд во еврозоната од 8,9% во јули. Покрај послабото евро, членките на ЕЦБ го разгледуваат и „постојаното влошување на продуктивниот капацитет на економијата на еврозоната, постојано високите цени на енергијата и храната, инфлациските очекувања што се зголемуваат над целните и повисоките од очекуваните зголемувања на платите“.
