Од финансиската криза, растот на продуктивноста забави во богатиот свет. Меѓутоа, една индустрија заостанува многу подолго време: градежништвото. Во текот на последните 20 години, додадената вредност на изработен час во секторот на глобално ниво расте за само една четвртина од темпото со кое индустријата расте, објаснува „The Economist“.
Според неодамнешниот извештај на консултантската куќа „McKinsey“, ако порастот на производството во индустријата е во согласност со индустрискиот раст во изминатите 20 години, во светот би изнесувал 1,6 илјади милијарди долари (2% од БДП-то) побогати за секоја година. Нивоата на продуктивност на трудот во градежниот сектор во одделни земји може да се види во денешниот график. На левата страна се земјите каде што паѓаат нивоата на продуктивност, а од десната страна се земјите каде нивоата се зголемуваат.
Намалувањето на нивоата на продуктивност е полесно објаснето во посиромашните земји. Во Саудиска Арабија, на пример, поевтино е да се увезува евтина работна сила од Индија или Пакистан, отколку купување машини. Другите помалку развиени земји, каде што корупцијата е сериозен проблем, како што се Бразил и Мексико, исто така, се претставуваат лошо.
Во други земји, пак, тоа е спротивно. Во текот на последните две децении, Кина забележа пораст на продуктивноста на трудот во градежниот сектор од речиси 7% годишно. Поголемиот дел од него, сепак е само бележење раст поради префокусирањето од исклучително традиционалните методи кон модерните кои се користат на Запад.
Намалувањето на продуктивноста на трудот во богатите земји е потешко да се објасни. Во Франција и Италија се намали за околу една шестина во последните 20 години. Во САД, таа дури се намали како и до крајот на 1960-тите.
Проблемот не е во недостатокот на технологии кои овозможуваат капиталот да биде заменет од трудот – од тридимензионално печатење на згради до роботски булдожери, итн. Проблемот е што индустријата нема поттик да ги користи овие технологии. Цикличноста на идустријата значи инвестирање во машини за заштеда на работна сила е ризично, бидејќи доведува до повисоки фиксни трошоци за време на падови. Вработените за споредба, се полесно ќе ги намалат, дозволувајќи им на компаниите да преживеат во лоши времиња.
