Научниците пронајдоа нови, но непотврдени докази дека можеби има знаци на живот на далечна планета која орбитира околу друга ѕвезда.
Тим од Кембриџ кој ја проучува атмосферата на планетата наречена K2-18b откри знаци на молекули кои на Земјата ги создаваат само едноставни организми.
Ова е втор пат моќниот телескоп Џејмс Веб (JVST) на Американската вселенска агенција (НАСА) да открие во атмосферата на оваа планета хемиски елементи поврзани со животот кои можеби ветуваат.
Потребни се повеќе податоци за да се потврдат овие резултати, изјави научниот тим, како и независните астрономи.
Нику Мадхусудан, водечкиот истражувач, рече дека се надева дека наскоро ќе дојде дефинитивен доказ.
„Ова е досега најсилниот доказ за можен живот таму.
„Можам да кажам дека ќе можеме да го потврдиме овој сигнал во рок од една до две години“, додаде тој.
Планетата K2-18b е два и пол пати поголема од Земјата и е оддалечена седумстотини трилиони милји.
Телескопот JVST е толку моќен што може да го анализира хемискиот состав на атмосферата на планетата од светлината што се пробива од малото црвено Сонце околу кое орбитира.
Атмосферата содржи хемиски потпис на најмалку една од двете молекули поврзани со животот: диметил сулфид (DMS) и диметил дисулфид (DMDS), открија научниците од Кембриџ.
Овие гасови се произведуваат на Земјата од морски фитопланктон и бактерии.
Беше изненадувачки колку гас беше откриен за време на еден прозорец за набљудување, рече Мадхусудан.
„Количината на овој гас што го пресметуваме во атмосферата е илјадници пати поголема од онаа што ја имаме на Земјата.
„Значи, ако врската со животот е реална, тогаш оваа планета врие од живот.
„Ако потврдиме дека има живот на планетата K2-18b, тоа практично би потврдило дека животот е многу вообичаен во галаксијата“, вели тој.
Сè уште има многу „ако“ и „но“ во оваа фаза, како што отворено признава тимот на професорот Мадхусудан.
Прво, ова најново откритие не ги исполнува стандардите потребни за да се потврди откритието.
За тоа, истражувачите треба да бидат околу 99,99999 проценти сигурни дека нивните резултати се точни, а не случајно читање.
Во научен жаргон, ова е резултат на пет сигма.
Овие најнови резултати се само три сигма, 99,7 проценти.
Што звучи како многу, но не доволно за да ја убеди научната заедница.
Но, тоа е многу повеќе од 68 проценти еден-сигма резултат што тимот го имаше пред само 18 месеци, што беше наидено со голем скептицизам од научната заедница во тоа време.
Ова е втор пат вселенскиот телескоп Џејмс Веб (JVST) на НАСА да детектира хемиски елементи поврзани со животот во атмосферата на планетата и ветува повеќе.
Дури и ако тимот од Кембриџ постигне резултат од пет сигма, тоа нема да биде дефинитивен доказ дека постои живот на оваа планета, веруваат Кетрин Хејманс од Универзитетот во Единбург и Кралскиот астроном од Шкотска, кој е независен од истражувачкиот тим.
„Дури и со таа сигурност, сè уште постои прашањето за потеклото на овој гас.
„На Земјата тие се произведени од микроорганизми во океанот, но дури и со совршени податоци не можеме со сигурност да кажеме дека е од биолошко потекло во вонземски свет бидејќи има многу необични работи што се случуваат во универзумот и не знаеме какви други геолошки активности би можеле да се случуваат на оваа планета што би можеле да ги произведат овие молекули“, изјави таа за BBC News.
Тимот од Кембриџ, кој соработува со други групи за да види дали DMS и DMDS може да се произведуваат неживотно во лабораторија, се согласува со тој став.
Други истражувачки групи претставија алтернативни безживотни објаснувања за податоците добиени од планетата K2-18b.
Се води жестока научна дебата не само за тоа дали се присутни DMS и DMDS, туку и за составот на самата планета.
Причината поради која многу истражувачи тврдат дека планетата има огромен течен океан е отсуството на гас од амонијак во атмосферата на планетата К2-18б.
Нивната теорија е дека амонијакот се апсорбира од огромната водена маса долу.
Но, тие подеднакво би можеле да се објаснат со океан од стопена карпа, што би го исклучило животот, според професорот Оливер Шортл од Универзитетот во Кембриџ.
„Сè што знаеме за планетите кои орбитираат околу други ѕвезди доаѓа од малата количина на светлина што се рефлектира од нивната атмосфера“.
„Значи, тоа е неверојатно слаб сигнал што мораме да го читаме, не само за знаци на живот, туку и за сè друго.
„Во врска со K2-18b, дел од научната дебата сè уште е за структурата на планетата“, вели тој.
Николас Вон од Истражувачкиот центар Ејмс на НАСА има друга интерпретација на податоците.
Тој објави истражување кое сугерира дека К2-18б е мини гасен гигант без површина.
И двете од овие алтернативни толкувања беа доведени во прашање од други групи со образложение дека тие не се во согласност со податоците на JVST, што само ја нагласува жестоката научна дебата околу K2-18b.
Мадхусудан признава дека сè уште има научна планина да се искачи ако сака да одговори на едно од најголемите прашања во науката.
Но, тој верува дека тој и неговиот тим се на вистинскиот пат.
„Со децении од сега, веројатно ќе погледнеме наназад на овој период и ќе сфатиме дека беше така.
„Ова може да претставува пресвртница, кога одеднаш ќе можеме да одговориме на основното прашање дали сме сами во Универзумот“, заклучува тој.
