Ако инвестиравте во изминатите 15 години, има ситуација на која речиси и не сте наишле: американскиот долар структурно слабее. Со оглед на погромот по „Денот на ослободувањето“ на американскиот претседател Доналд Трамп, можеби ќе треба да се навикнете на таквиот развој на настаните, пишува „Wall Street Journal“.
„Wall Street“ затекнат кога зелената банкнота поевтини во однос на ривалските валути по веста за тарифите минатата недела. Пазарите стравуваа дека протекционизмот може да стави крај на американската економска доминација од глобалната финансиска криза.
Меѓународните менаџери со пари, кои во толпа ги вложуваа своите имоти во американските средства, чувствуваат потреба да најдат друг извор на високи приноси. Американските инвеститори, долго време удобно игнорирајќи ги странските акции, можеби веќе нема да можат да си го дозволат тој луксуз.
„Работиме на претпоставката дека во текот на следните пет години доларот ќе изгуби уште 10% до 15%“, рече Лука Паолини, главен стратег во швајцарскиот „Pictet Asset Management“.
Секако, менаџерите на средства во многу случаи прават краткорочни, одбранбени потези за да се заштитат од потенцијална рецесија. Исто така, го следи трендот на одлевање пари од акциите на „Magnificent Seven“ – „Apple“, „Microsoft“, „Amazon.com“, „Alphabet“, „Meta Platforms“, „Nvidia“ и „Tesla“ – од причини кои не се целосно поврзани со Трамп.
Овие компании беа моторот на голем дел од извонредните приноси во изминатите 15 години, но нивниот комбиниран однос цена-заработка достигна неверојатни 46 пати во декември. На толку високо, не е потребно многу за да следи капка.
Сепак, дури и без „Magnificent Seven“, Американците кои ги купија другите акции во S&P 500 пред 15 години, добија вкупен принос од околу 380%. Европејците кои го сторија истото без заштита, забележаа поврат од околу 490% – благодарение на повеќе од 20% пораст на доларот во однос на еврото, според „FactSet“.
Исто така важи и обратното: акциите во еврозоната се вратија околу 220% во евра, но само 150% во долари. Ситуацијата со јапонските акции е слична – „Nikkei 225“ порасна за 300% во јени, но само 160% во долари.
Впечатливо е што посилниот долар треба механички да им наштети на американските акции, намалувајќи ја вредноста на доларот на неамериканската заработка и да им помогне на странските. Историски гледано, подобро е да се купи „S&P 500“ кога доларот ослабна. Во текот на изминатите пет години, ова се потврди: зголемувањето на каматните стапки на ФЕД го зајакна доларот додека им наштети на акциите.
Меѓутоа, во седумте години пред пандемијата со Ковид-19, доларот и американските акции се движеа синхронизирано. Ова беше најславниот период на „трговијата со американската исклучителност“, кога американските средства ги надминаа сите други – не само во технологијата. Ова вклучуваше сектори чувствителни на валута, како што се индустриските претпријатија.
Две сили придонесоа за ова. Еден од нив беше фракинг бумот, кој ги направи САД главно енергетски независни, намалувајќи ги корпоративните трошоци и претворајќи го доларот во еден вид „нафтена валута“. Во 2014-та година, инвеститорите ја научија контраинтуитивната лекција дека американската економија всушност може да страда кога цените на суровата нафта паѓаат и да добиваат кога растат.
Другиот фактор беше тоа што потрошувачките трошоци во САД постојано се зголемуваа дури и кога цените на бензинските пумпи се зголемуваа. Со години, тие беа поттикнати од владините трошоци, технолошкиот сектор кој извезуваше услуги низ целиот свет во голем обем и ефектот на богатството на берзата во подем.
Повеќето од тоа сега ризикува да се преврти наопаку, изложувајќи ги инвеститорите на изгледите за пониски акции и послаба валута.
Трамп вети дека ќе го намали буџетскиот дефицит, што веројатно би можело да го ослаби доларот. Во меѓувреме, избувна тарифна војна која ја потона берзата, поттикна одмазда од Кина и може да предизвика одмазда од Европа против американските технолошки гиганти.
Новиот режим би можел да ја повтори ситуацијата од раните 2000-ти, кога инвеститорите се свртеа против технологијата и американските акции по пукањето на балонот на „dotcom“. Во тоа време, доларот исто така имаше позитивна корелација со акциите бидејќи капиталот се влеваше во таканаречените земји на БРИКС – Бразил, Русија, Индија, Кина и Јужна Африка.
Во белешката до клиентите во петокот, Џеф Шулце од „ClearBridge Investments“ истакна дека меѓународните акции историски го преземале најголемиот товар кога „S&P 500“ заостанува. Во такви случаи, индексите „MSCI EAFE“ и „MSCI Emerging Markets“ го надминаа главниот американски индекс за годишен просек од 2,0 п.п. и 12,1 п.п (процентни поени).
Послабиот долар сам по себе помага за финансиската одржливост на земјите во развој. Во меѓувреме, Европската унија ги подигна надежите на инвеститорите дека може да го затвори јазот во растот со САД преку фискален стимул, индустриска политика и енергетска независност.
Во исто време, ситуацијата воопшто не е слична на 2000-тите. Остатокот од светот е многу поизложен на трговија отколку релативно затворената американска економија и ќе мора да се справи со Кина која ѝ испраќа огромни количини на евтини стоки.
Друга опција за инвеститорите е да ги остават своите инвестиции во американски акции и да го заштитат валутниот ризик, иако тоа е скапо, или да ја прошират својата изложеност на акции со намалена „вредност“ и да се обидат да ги идентификуваат потенцијалните долгорочни победници.
Економијата преобликувана од Трамп би значела повеќе инвестиции и помала потрошувачка. Бидејќи единствениот профитабилен начин за локално производство – без разлика дали се работи за чевли „Nike“ или теренци на „General Motors“ – е да се користат машини наместо работна сила, производителите на капитални добра на крајот можат да имаат корист. Но, тие се и меѓу најпогодените од денешното неселективно нарушување на глобалните синџири на снабдување.
Со оглед на целосниот недостиг на јасност, единственото решение за оние на кои сè уште им треба долгорочниот раст на залихите може да биде да го направат сето тоа одеднаш. Во моментов, диверзификацијата не е само стратегија, таа е спас.
