Самодовербата е важен двигател на успехот, но кога ќе премине во ароганција, станува сопирачка која може да ја уништи и најдобрата кариера, па дури и целата компанија.
Преголемата самоувереност неретко води кон грешки, конфликт со колегите и негативни резултати во работењето.
Психологот Сања Љубеновиќ објаснува дека луѓето кои веруваат дека се непогрешливи, често се најголемите ризици за своите организации.
„Преголемата самодоверба ја ограничува способноста на човекот реално да ја согледа ситуацијата. Личноста повеќе не слуша совети од колегите и станува слепа за сопствените недостатоци. Ваквите луѓе не само што ја уништуваат својата кариера, туку може да предизвикаат и огромни штети за фирмата“, вели Љубеновиќ.
Јасен пример за ова е искуството на Срѓан Дојчинов, поранешен менаџер во една маркетинг агенција од Битола.
Со брзото напредување, Срѓан почнал да верува дека секоја негова одлука е исправна.
„На почетокот мојата самодоверба беше голем плус. Но, постепено престанав да слушам мислења од луѓето околу мене. Сметав дека само јас знам најдобро. Сè додека не ја изгубив довербата на моите соработници и клиентите“, признава Дојчинов.
Последиците за компанијата биле сериозни: пад на продуктивноста, заминување на најдобри вработени и загуба на важни клиенти.
Ивана Тодоровска, специјалист за човечки ресурси во една скопска фирма, додава дека лидерите со преголема самодоверба брзо стануваат токсични за работната средина.
„Тие луѓе честопати се нетолерантни кон критиките. Во својата ароганција ги потиснуваат добрите идеи и го демотивираат тимот. Тогаш на сцена настапуваат страв и несигурност, а резултатите од работењето трпат огромни последици“, објаснува Тодоровска.
Преголемата самодоверба може да се појави во секој аспект од работењето. Од прекумерно инвестирање, одбивање на иновации, до игнорирање на предупредувањата дека некој проект не оди во добра насока.
Според експертите, решението лежи во редовна самокритичност и отворање на просторот за конструктивна критика.
„Успешните лидери секогаш имаат здраво ниво на сомнеж во сопствените одлуки. Тие бараат совет, слушаат и постојано учат“, вели Љубеновиќ.
За да се избегнат не
ативните последици, клучно е менаџерите, без разлика на искуството, секогаш да останат приземни.
Признавањето дека може да згрешат и спремноста да ги слушнат мислењата на другите се најдобриот лек против токсичната ароганција која може да ја уништи и кариерата, и компанијата.
Б.З.М.
