Повеќе од 3.600 хемиски соединенија наведени како одобрени за контакт со храна во пакување, кујнски прибор или опрема за преработка на храна се пронајдени во човечкото тело, откри новото истражување. Оваа ситуација укажува дека ризикот од изложеност на токсични материи е недоволно регулиран.
Хемиски соединенија кои не требало да преминат во храната се пронајдени во човечката крв, коса и мајчиното млеко. Меѓу нив има соединенија за кои се знае дека се многу токсични, како што се PFAS, односно „вечни хемикалии“, потоа бисфенол, метали, фталати и испарливи органски соединенија.
Голем број пронајдени супстанции се поврзани со рак, нарушување на хормоните и други сериозни здравствени проблеми. Исто така, постојат многу супстанции за кои има многу ограничени јавни токсиколошки профили, како што се синтетички антиоксиданси, кои се користат како конзерванси и олигомери, кои ја стабилизираат бојата на пакувањето.
Авторите на студијата велат дека недостатокот на такви податоци ја нагласува потребата од понатамошно истражување на хемикалиите кои доаѓаат во контакт со храната.
„Она што секако загрижува е тоа што имаме силна врска што покажува дека некои опасни хемикалии мигрираат од пакувањето во храната“, рече коавторот на студијата Биргит Гуек од Форумот за пакување храна, непрофитна организација со седиште во Цирих, која се залага за построги регулативи во оваа област на пакувањето на храната.
Студијата идентификуваше околу 14.000 хемикалии одобрени за контакт со храна и проверени бази на податоци и научна литература за докази за акумулација кај луѓето.
Луѓето се изложени на многу хемикалии и во други ситуации, па истражувањата не докажаа дека пакувањето на храната е единствениот „виновник“.
Секако, меѓу најосомничените е пластиката, материјал кој во голема мера е нерегулиран и може да содржи илјадници хемикалии. Силиконот и облогите на металните лименки исто така може да содржат токсични или недоволно проучени соединенија, предупредува Гуек.
Многу производи од хартија и картон, кои се користат како пакување, до неодамна беа третирани со PFAS и може да имаат слој од пластика.
Повеќе време во пакувањето – повеќе несакани хемиски соединенија во храната
Голем број фактори може да предизвикаат хемиските соединенија да навлезат во храната со поголема брзина, како што се повисоки температури, содржина на маснотии и киселост. Односот меѓу пакувањето и производот е исто така важен – храната во помали пакувања може да биде многу позагадена.
Многу соединенија во САД се „одобрени со ограничен надзор“, бидејќи американската Администрација за храна и лекови (FDA) ги категоризира како „генерално се сметаат за безбедни“, но ова им овозможува на некои хемикалии да дојдат во контакт со храната со многу мал надзор.
Американскиот закон, исто така, не бара од FDA да ги прегледува новите научни достигнувања откако соединението еднаш ќе биде одобрено за контакт со храна. Тоа беше проблемот со хемикалиите како PFAS или титаниум диоксид кои беа на пазарот со децении пред да бидат отстранети или проучени понатаму.
Иако Европската унија воведе построги регулативи за некои соединенија, како што е PFAS, „има уште многу простор за подобрување“, нагласува Гуек.
Потрошувачите можат да се заштитат со купување храна во стаклена амбалажа, која обично има многу малку хемиски соединенија.
Некои теренски истражувачи велат дека носат свои стаклени контејнери во рестораните во случај да сакаат да ги однесат остатоците.
Биргит Гуке наведува дека отстранувањето на храната купена во продавница од пластична амбалажа или контејнери за транспорт на храна и ставање во стаклени тегли дома го намалува времето за хемикалии да навлезат во храната.
„Но, не можете целосно да ги избегнете (хемиските соединенија)“, заклучи Гуек, додавајќи дека решението е посилна регулација.
