Германската хемиска индустрија е во хаос. „BASF“ го намалува производството во фабриката во Лудвигсхафен и претпочита да инвестира во Кина. „Covestro“, исто така, намалува работни места – и наскоро би можел да биде купен од „Adnoc“, државниот нафтен гигант на Обединетите Арапски Емирати (ОАЕ). Околу 2.000 работни места се исто така загрозени во специјализираната група за хемикалии „Evonik“, пишува „Berliner Zeitung“.
По остриот пад од 20 проценти во 2022-ра година, производството продолжува да страда. Според индексот „Ifo“, деловното расположение во моментов благо се подобрува, но очекувањата за следните неколку месеци повторно се влошуваат. Уште поголеми беа очекувањата на компаниите за настапот на германскиот канцелар Олаф Шолц на состанокот на високо ниво на хемиската и фармацевтската индустрија во Берлин на крајот на минатата недела.
Но, дали Шолц го сфаќа обемот на проблемите? За време на средбата, канцеларот излезе на сцената и одржа монолог за тоа зошто Германија треба да остане водечка сила во однос на хемиската и фармацевтската индустрија. Тој најави намалување на бирократијата, продолжување на неутрализирањето на цената на електричната енергија, побрзо проширување на мрежата и прифатливи трошоци за мрежата. Сепак, тој заборава дека производните процеси во хемиската индустрија се потпираат речиси половина на молекули наместо на електрони, т.е. им треба природен гас, не само струја. Овде, особено, многу компании, вклучително и најголемиот германски производител на амонијак и уреа „SKW Piesteritz“, се жалат на недостаток на исплатливи алтернативи, бидејќи моментално се проценува дека водородот е премногу скап, а биометанот сè уште не е препознаен како зелен биогас во Германија.
Шолц не ги разгледа овие алтернативи, тој не го ни спомна зборот природен гас – а подоцна беше иронично критикуван за тоа од министерот за финансии Кристијан Линднер (Слободна демократска партија), кој е одговорен за севкупниот економски развој на земјата.
Но, Шолц предлага да се фокусираме на позитивното. Само европскиот внатрешен пазар и носи на Германија профит од 1.000 евра по глава на жител секоја година, тврди канцеларот. А потоа со многу ентузијазам додава: „Колку е чудо што Германија, со население од 84 милиони жители, е трета по големина економија во светот!“.
Но, тој не кажува ниту збор за недостигот на економски раст.
Она што Шолц исто така не го кажува е дека Германија сѐ уште е на третото место според економските показатели зад САД и Кина, но разликата со двете светски сили е многу голема. За споредба: Бруто домашниот производ (БДП) на САД е 27,358 трилиони долари во 2023-та година, во Кина е 17,662 трилиони долари. Во меѓувреме, БДП-то на Германија е 4,457 трилиони долари. Германија повторно е пред Јапонија, но само затоа што падот на вредноста на јенот ја турна азиската земја во техничка рецесија.
Покрај тоа, Индија веќе и дише од вратот на федералната република: ако Германија не продолжи да расте, третото место наскоро може да биде изгубено. Според податоците на Светска банка, просперитетот на Германија по глава на жител веќе е благо намален во изминатата година – а според економските перформанси прилагодени на куповната моќ, Германија сега е на седмото место зад Русија и Индонезија. Зарем ова не е доволно јасен знак дека премногу работи одат наопаку во Германија?
Запчаниците на автомобилската индустрија долго време се мелеат. Не само Шолц, туку и Роберт Хабек (Зелените) не се занимаваат со заканата од затворање на фабрики и отпуштања во „Volkswagen“, како и банкротите на добавувачите на автомобили како што е „Recaro“ – и ако го сторат тоа, тоа е сосема настрана, речиси неволно.
Како производител на автомобили, „Volkswagen“ е во голема мера одговорен за десетици илјади работни места, неодамна истакна Хабек. И како владата планира да ја зголеми побарувачката за електрични автомобили откако ќе се отстрани поттикот за купување? Берлин должи одговор на ова прашање.
Ова не е изненадувачки, бидејќи дури и како шеф на партијата на Зелените во покраината Шлезвиг-Холштајн, Хабек не веруваше во автомобилската индустрија.
„Тука не ни треба голема автомобилска или нафтена индустрија“, истакнува Хабек во едно постаро интервју – тој го виде потенцијалот на зелената енергија и таканаречената биоекономија пред повеќе од една деценија. Но, сега тој не е само министер за клима, тој е и министер за економија, а исто така мора да се погрижи незгодните автомобилски компании да ја направат транзицијата без големи загуби.
