Во изминатата деценија, Германија стана магнет за луѓето кои бегаат од конфликти. Сега треба да стане центар на атракција за квалификувана работна сила. Растечкото јавно незадоволство поради имиграцијата и подемот на екстремната десница може да ја спречи земјата да одговори на предизвикот, пишува Крис Брајант за „Bloomberg“.
Идниот просперитет на земјата зависи од привлекувањето на милиони економски имигранти за да се пополнат празнините што ги оставаат пензионираните „бејби бумери“. Но, ставовите се мрачни по серијата злосторства наводно извршени од странци. Минатата недела три лица беа убиени, а осум повредени во напад со нож, осомничениот е сириски барател на азил и член на Исламската држава. Јавната вознемиреност би можела да помогне во лансирањето на екстремно десничарската Алтернатива за Германија на првото место на локалните избори во источна Германија овој викенд. Во Тирингија, на пример, анкетите покажуваат дека АфД би можела да добие околу 30 отсто од гласовите.
Социјалдемократскиот канцелар Олаф Шолц сака да ја забрза депортацијата на луѓето кои не ги исполнуваат условите да останат во Германија, истовремено поттикнувајќи ја миграцијата на квалификувани работници. Но, постигнувањето на оваа рамнотежа изгледа сè потешко.
Алис Вајдел, една од лидерите на Алтернатива за Германија, повика на мораториум од најмалку пет години за прифаќање нови имигранти, а конзервативниот опозициски лидер Фридрих Мерц побара од непопуларната коалициска влада да престане да прифаќа бегалци од Авганистан и Сирија и да ја промени политиката што го олесни добивањето германско државјанство.
Ова нема никаква врска со оптимизмот покажан во 2015-та година, кога поранешната демохристијанска канцеларка Ангела Меркел изјави: „Wir schaffen das“ („Ќе го поминеме“) како одговор на околу 900.000 баратели на азил кои пристигнаа на прагот на Германија, главно од Сирија. Оттогаш, повеќе од 1 милион украински бегалци им се придружија, со што Германија стана четврта по големина земја домаќин во светот.
Земјата вложува напори за пофалба да ги интегрира новодојдените, но плаќа висока цена за хуманитарноста. Граѓаните на ниту една друга земја не сакаат нивната влада да се фокусира на намалување на имиграцијата повеќе од германските граѓани. Тие сега го сметаат за поважно од борбата против сиромаштијата, покажа меѓународната анкета објавена во мај. Дури и поранешниот пастор и германски претседател за време на бурниот период 2015-2016 година, Јоаким Гаук, ја повика неговата земја да усвои построги правила за азил за да ги содржи екстремните политички партии.
Владата има должност да ги заштити своите граѓани, но Германија не може да си дозволи да ја запре целата миграција. Лишена од евтин руски гас и во услови на намалена побарувачка од Кина за нејзините капитални добра, земјата се претвори од централа на еврозоната во заостаната. Се очекува економијата да остане во стагнација втора година по ред.
Потенцијалниот економски раст би можел да достигне дури 0,4 отсто годишно до крајот на деценијата, бидејќи продуктивноста расте бавно и се очекува големата генерација на „бејби бумери“ да се пензионира. Додека владата се обидува да ја направи работата попривлечна со намалување на даноците за вонработните часови и нудење финансиски стимулации за одложување на пензионирањето, на пример, овие напори нема да бидат доволни. Економистите од „UBS Group“ прогнозираат дека работоспособното население во Германија ќе се намали за 8 милиони луѓе, или 0,6% годишно, до 2050-та година.
Ова ќе изврши зголемен притисок врз буџетот, бидејќи Германија има пензиски систем каде сегашните вработени ги финансираат приходите на денешните пензионери.
„Зголемената имиграција може да биде моќна сила да се спротивстави на овие фактори. Но, изгледите за ова се неизвесни“, забележува Меѓународниот монетарен фонд.
Околу 1,6 милиони работни места се веќе слободни во работна сила од 46 милиони луѓе, а логистиката, инженерството и медицината се меѓу најтешко погодените сектори. Коалициската влада најави серија реформи за привлекување на потребните 400.000 квалификувани мигранти годишно, вклучително и издавање „картички за добри можности“ на луѓе надвор од Европската унија да пристигнат во Германија во потрага по работа во рок од 12 месеци наместо да бараат веќе да имаат договор за вработување.
Но, владиниот предлог минатиот месец да им се даде на квалификуваните странски работници намалување на данокот на доход во текот на нивните први три години во Германија, предизвика низа критики. Додека мигрантите ќе мора да заработат над одреден праг за да се квалификуваат, и покрај фактот што стимулациите нема да важат за многу високи заработувачки, опозициските политичари и синдикатите се пожалија на дискриминација бидејќи германските даночни обврзници нема да го уживаат истиот третман. Истакнати социјалдемократи, исто така, беа воздржани во врска со предлозите, а анкетата на „YouGov“ покажа дека 63 отсто од населението се противат странците да плаќаат помалку.
Со најголема почит кон земјата која великодушно му додели државјанство на авторот во 2018-та година, овие поплаки се кусогледи и себични. Да им се дозволи на квалификуваните мигранти да плаќаат помал данок за ограничен период е оправдано затоа што работата едноставно нема да се заврши поинаку, и затоа економскиот раст и даночните приходи ќе бидат помали. Голем број европски соседи веќе имаа слични стимулации.
Покрај тоа, Германија има многу повеќе да им понуди на странците отколку пари, вклучително и почитување на владеењето на правото, силни мрежи за социјална заштита, бесплатни јавни универзитети и поволни семејни политики. Но, се сомневам дека е на врвот на листата на мигранти кои бараат напредок во кариерата, истакнува Брајант.
Германија минатата година падна од 12-то на 15-то во рангирањето на Организацијата за економска соработка и развој за атрактивноста на богатите земји за висококвалификувани работници од странство. Посебна студија ја рангираше Германија на 49-то место од 53 земји во однос на привлечноста за странците поради недостатокот на пријателство, лошата дигитална инфраструктура, тесниот пазар на станови и прекумерната бирократија, меѓу другите наведени прашања. Растечката поддршка за АфД нема да го промени нивното мислење.
Германија се наоѓа на клучен крстопат во својата повоена историја. Ако направи погрешен избор, може да страдаат и социјалната кохезија и економскиот раст.
