Администрацијата на Џо Бајден поставува бариери за увоз на компоненти за чиста енергија од Кина за да ја заштити домашната индустрија како што се приближуваат претседателските избори. Но трговските ограничувања се закануваат на уште еден од приоритетите на претседателот: градење на капацитет за производство на обновлива енергија, пишува колумнистот на „Wall Street Journal“, Фред Дворжак.
Во јуни, администрацијата дозволи збир на тарифи насочени кон производителите на соларни панели со седиште во Кина да стапат на сила по паузирањето на мерките пред две години. Меѓународната трговска комисија (ITC), федерална агенција која ги анализира трговските прашања, исто така даде зелено светло на петицијата за антидампинг што ја поддржаа некои американски производители на соларни панели. Се очекува администрацијата да ја затвори царинската дупка што им овозможува на компаниите да увезуваат многу соларни панели без царина.
Потезите, заедно со другите кои ги зголемуваат тарифите за зелените производи, како што се батериите и електричните возила, претставуваат некои од најсилните обиди досега да се заштитат новите индустрии од презаситеноста на зелените кинески производи и да се отстранат САД од чистите синџири на снабдување со кои доминира Пекинг.
Но, САД сè уште се потпираат на увезени соларни компоненти, а некои раководители на индустријата велат дека потезите – особено петицијата против дампинг – ги предизвикуваат производителите да ги замрзнат набавките на панели, да ги потиснат временските рокови и да се подготват за повисоки трошоци. Тоа, пак, го загрозува брзото распоредување на обновливата енергија што им е потребна на САД за да ги исполнат амбициозните цели за енергија и клима, додаваат тие.
Администрацијата на Бајден „се обидува да постигне рамнотежа помеѓу нејзините цели за чиста енергија и поддршката за домашното производство, но тие се во спротивност на многу начини“, рече Ендрју Гир, директор на енергетската практика во „Capstone“, консултантска фирма за политики со седиште во Вашингтон.
„Поддршката на администрацијата за локалната индустрија помогна да се задржи нејзината зелена агенда под контрола. Тоа е затоа што владата се погрижи испораките на батерии и обновливи компоненти да бидат обилни и да не зависат од една земја како Кина“, вели Али Заиди, национален советник за климата на претседателот Бајден.
„Немаше компромис“, забележува Заиди. Наместо тоа, владата ги охрабри инвестициите кои „испорачуваат не само соларно распоредување, туку и соларно производство во САД“.
Дебатата за мерките за трговија со чиста енергија ја истакнува фината линија што администрацијата на Бајден мора да ја помине помеѓу промовирањето на нејзината зелена агенда и заштитата на американската индустрија. Две години откако поттикот во Законот за намалување на инфлацијата (IRA) ја започна трката за изградба на синџири за снабдување со чиста енергија во САД, компаниите најавија инвестиции од 114 милијарди долари во производи како што се батерии, соларни панели и електрични возила, според бизнис групацијата за заштита на животната средина.
Но, Кина сè уште поседува 80 отсто од капацитетот за производство на соларна енергија и 75 отсто од производството на батерии, проценува Меѓународната агенција за енергија (ИЕА), што значи дека САД ќе се потпираат на кинеските производители за снабдување со чиста енергија во догледна иднина.
„Со оглед на неуморните напори на кинеската влада и кинеските компании да доминираат во производството на соларна енергија, ние мора да бидеме исто толку упорни во обезбедувањето дека ќе функционираат трговските одмазднички мерки“, рече Тимоти Брајтбил, партнер во „Wiley Rein“ и водечки советник за анти-петиција за дампинг.
Во соларната енергија, таа зависност се влоши со преполовувањето на цените на панелите во текот на изминатата година, бидејќи кинеските производители и нивните единици во Малезија, Тајланд, Виетнам и Камбоџа го намалија снабдувањето, објаснува Брајтбил. Увозот скокна и залихите во САД се изградија, додаде тој.
Производителот на соларни панели „Qcells“, поделба на јужнокорејскиот конгломерат „Hanwha“, троши милијарди долари за проширување на операциите во Грузија. Но, Хал Конели, потпретседател за јавна политика и владини односи во „Qcells“, во мај рече дека клиентите избираат да купат увезени панели кои чинат помалку отколку што би чинело да ги направат во САД. Компанијата и другите слични на неа „губат милиони долари месечно“, рече тој на сослушувањето на „ITC“ за петицијата за антидампинг.
„Qcells“ е една од компаниите кои ја поддржуваат петицијата, која тврди дека производителите во четирите земји од Југоисточна Азија ги користат неправедните субвенции и ги фрлаат соларните панели и ќелиите (кои се клучен дел од нив).
Сепак, не сите се согласуваат со петицијата. Намамени од владините стимулации, „Canadian Solar“ минатата година заврши фабрика за производство на панели вредна 270 милиони долари во Тексас. Компанијата, која е со седиште во близина на Торонто, а најголем дел од своите производи ги произведува во Кина, исто така гради фабрика во Индијана вредна 800 милиони долари за производство на соларни ќелии.
Се очекува фабриката во Индијана да биде готова за околу една и пол година. Дотогаш, „Canadian Solar“ планира да увезува компоненти за панели од својата фабрика во Тајланд, што би можело да биде засегнато од новите тарифи. Во обидот да се промовира растот на индустриите за обновливи извори на енергија, „морковите, а не стапчињата функционираат“, посочува Томас Кернер, шеф на глобалната продажба на компанијата.
САД сè уште не произведуваат соларни ќелии и веројатно нема да направат доволно за да ја задоволат домашната побарувачка барем во следната деценија, според лоби групата за зелена енергија „American Clean Power“.
Џим Марфи, претседател на енергетската компанија „Invenergy“ со седиште во Чикаго, рече дека ограничувањата би можеле да ги забават проектите за обновлива енергија. Петицијата ја поттикнува „Invenergy“, која има милијарди долари во проекти за обновлива енергија, да ги разгледа сите свои договори за увоз на панели и продажба на проекти за да ги процени ефектите, рече тој.
Неизвесноста од петицијата против дампинг и другите трговски акции „едноставно ги одложува проектите и … ги става производителите во тешка позиција во однос на нивните клиенти“, рече Марфи. „И тоа не помага да се исполнат целите за воведување што ги има секоја од поединечните компании или очигледно индустријата – а можеби и администрацијата на Бајден“, додава тој.
