Лековитите растенија се составен дел од животот на човекот од неговото основање до денес. Некои извори тврдат дека лековитите растенија се користат во народната медицина повеќе од 16.000 години.
Првиот пишан запис за лековитите својства на растенијата доаѓа од древните Сумери, 3.000 години пред Христа.
Во античката медицина, знаењето за растенијата и нивните својства било од суштинско значење бидејќи тие биле единствениот достапен лек.
„Achillea millefolium“ (лат. Achillea millefolium), познат и како ајдучка трева е едно од најскапоцените и најценети лековити растенија на нашите простори.
Ова диво растение расте на почвата на цела Европа, во Северна Азија и Северна Америка. Расте покрај патот, на ливади, пасишта, на рабовите на обработливите полиња и напуштените живеалишта.
Цвета со бели цветови од јуни до август. Се берат за време на цветањето, а листовите до есен. Воздушниот дел од цветното растение содржи до еден процент есенцијално масло. Етеричното масло од ајдучката трева се добива со дестилација на пареа и содржи пинен, цинеол, тујон, камфор, лимонен, борнеол.
Се користи во форма на чај за подобрување на апетитот, во случај на стомачни проблеми, надуеност и отежнато варење. Во народната медицина се користи за заздравување на рани како хемостиптик и ублажување на болките. Ајдучката трева е дел од горчливи чаеви, чаеви за чистење, засилено лачење на жолчката, чај за нормализирање на метаболизмот и чај за смирување.
Поради присуството на витамин Ц се дава за крварење и хемороиди. Кога ја користите треба да знаете дека може да предизвика алергии кај чувствителните луѓе. Затоа луѓето со чувствителна кожа треба да користат само млади, штотуку расцутени растенија и да пијат чај во помали количини. Растението се собира во текот на летните месеци, од јуни до август, со отсекување на горните делови долги 20-25 сантиметри или се собира само цветот од само два сантиметри. Сечените делови се врзуваат и се сушат на провев или во машина за сушење на температура од 35-50°C.
Ајдучката трева ја чисти и зајакнува крвта и органите за варење.
Посебно е корисен за лекување на црниот дроб, слезината, панкреасот, жолтицата, потоа грчеви, треска, палпитации на срцето, болки во долниот дел на грбот, нередовна менструација, крвава и затворена столица, несоница, разни осип и чиреви.
Чајот направен од ајдучка трева делува благотворно и ги лекува испуканите раце, ранливите брадавици на доилките, а како чај се користи и за ангина пекторис. Топлите купки со ајдучка трева и камилица ја ублажуваат нервната болка. Калиумот ја поддржува работата на бубрезите и протокот на крв, а со тоа индиректно влијае на работата на срцето.
Покрај употребата во лекувањето на луѓето, оваа билка корисна и за растенијата што растат во неговата околина.
Имено, поради одредени материи кои се наоѓаат во корените на ова растение, меѓу кои и салицилната киселина, растенијата кои растат во неговата околина имаат поголема отпорност на разни болести.
