Астрономите открија атомски кислород во дневната атмосфера на Венера во новото истражување. Ваквото директно набљудување во текот на денот на оваа планета дава вреден увид во сложената динамика на атмосферската циркулација на Венера, фрлајќи светлина врз загадочниот сосед на Земјата.
Венера, иако е слична на Земјата по маса и состав, во многу други аспекти е екстремно различна од нашата планета. Неговите густи облаци доминирани од јаглерод диоксид ја покриваат неговата површина, создавајќи ефект на стаклена градина што резултира со температури на површината кои достигнуваат жешки 464 степени Целзиусови.
Од овие облаци паѓа кисел дожд, а атмосферата на планетата се движи со неверојатна брзина, при што ветровите достигнуваат брзина од над 700 километри на час.
Прашањето за тоа како Венера и Земјата толку значително се разидоа останува мистерија. Истражувањето на атмосферата на Венера е клучен елемент за дешифрирање на разликите меѓу двете планети и откривање на нивната заедничка историја, пишува „Sajens alert“.
Атомскиот кислород, за разлика од кислородот што го дишеме (молекуларен кислород или О2), се состои од поединечни атоми на кислород со висока реактивност. Овие атоми лесно се прикачуваат на други елементи и не остануваат долго.
Oxygen Has Been Directly Detected in Venus' Dayside Atmosphere https://t.co/lirz3KkwYk
— ScienceAlert (@ScienceAlert) November 8, 2023
На Земјата ги има во изобилство на големи надморски височини, а настанале со фотодисоцијација на молекуларниот кислород со сончевите фотони.
Сличен процес се случува и на Венера, каде сончевата светлина предизвикува фотодисоцијација на молекулите на јаглерод диоксид, при што се добиваат атомски кислород и јаглерод моноксид.
Овие атоми на кислород се комбинираат на ноќната страна на планетата, предизвикувајќи таа да свети. Додека атомскиот кислород претходно беше забележан на ноќната страна на Венера, новото истражување го означува првпат тој да биде откриен на дневната страна на планетата.
Физичарот од германскиот вселенски центар Хајнц-Вилхелм Хуберс и неговиот тим ги анализирале податоците собрани од Стратосферската опсерваторија за инфрацрвена астрономија (СОФИЈА), летајќи високо во атмосферата на Земјата.
Тие забележале атомски кислород на 17 локации на Венера, а најголемата концентрација била приближно 100 километри над површината на планетата. Нивното истражување беше објавено во списанието Nature Communications.
Оваа надморска височина се наоѓа помеѓу две истакнати обрасци на атмосферска циркулација на Венера: силниот суперротациски проток под 70 километри и протокот од субсоларниот кон антисоларниот во горниот дел на атмосферата, на височини над 120 километри.
Ова големо откритие отвора нов пат за проучување на атмосферската транзициона зона на Венера, нудејќи подлабоко разбирање за нејзиното сложено однесување.
„Идните набљудувања, особено во близина на антисоларните и подсоларните точки, но и на сите агли на сончевиот зенит, ќе дадат подетална слика за овој необичен регион и ќе ги поддржат идните вселенски мисии на Венера. Заедно со мерењата на атомскиот кислород во атмосферата на Земјата и Марс, овие податоци можат да помогнат да се подобри разбирањето за тоа како и зошто атмосферите на Венера и Земјата се толку различни“, заклучуваат авторите на студијата.
