Во САД, приказната за неидентификувани летечки објекти (НЛО) расте од месец во месец во сè посериозна јавна дебата.
Во оваа јавна дискусија, оние кои предупредуваат за доказите за неверојатни средби веќе воопшто не се претставени како поединци со преактивна имагинација или нејасни нагони за фабрикување информации.
Со оглед на тоа што темата за НЛО е подигната на ниво на сериозна конгресна дискусија со низа интригантни декласифицирани документи, односно сведоштва, невозможно е да се справиме со сето она што брзо го учиме од некогашните тајни архиви, но доволно е да се фокусираме на еден од најновите примери за да бидат илустрирани со дискусии за досега скриените или занемарени искуства на човечкиот вид со непознати појави, кои тешко можат да се објаснат како природни феномени.
Еден таков пример се две донекаде неверојатни белешки испратени до Конгресот од двајца истражувачки новинари.
Во тие писма, Џорџ Кнап и Џереми Корбел, меѓу другото, тврдат дека до 1993 година, руските авиони 45 пати гонеле, па дури и собориле НЛО, додека американската војска од 1969 година заземала став дека НЛО не претставуваат закана за националните безбедност и не вреди да се проучуваат подетално.
„Оваа омаловажувачка позиција е дијаметрално спротивна од она што е откриено во документите, извештаите и внатрешните белешки“, предупреди Кнап во своето писмо до Конгресот.
Имајќи предвид дека офицерите со несомнени воени и разузнавачки кариери веќе сведочеа пред Конгресот за НЛО, Кнап и Корбел сега се третираат како релевантни извори на информации благодарение на истражувачката работа што беше систематски игнорирана до пред неколку години.
Сега се во тесен круг на оние кои, како што велат, се слушаат. На конгресното сослушување одржано во средината на оваа недела, двајца репортери седнаа веднаш зад главните ѕвезди – Дејвид Груш (тој сведочеше за откривањето на НЛО суштества по несреќата кои немаат човечка биологија) и пилотите на морнарицата Рајан Грејвс и Дејвид Мирис.
Кнап првпат станал заинтригиран од НЛО во 1989 година кога наслушнал шепотење за обратно инженерство и чудни материјали кои тајно се користат во Невада во специјална разузнавачка програма во која биле вклучени надворешни изведувачи. Меѓу другото, тој ја опиша руската 10-годишна студија за НЛО, наводно најголемата досега направена (во неа беа вклучени илјадници документи и интервјуа со воен персонал). Директорот на таа програма му кажал на Кнап за средбите на руските авиони и НЛО.
„Во повеќето инциденти НЛО бегаа со неверојатна брзина, но во три инциденти, руски воени авиони беа оштетени и паднаа. Двајца пилоти загинаа… По тие инциденти, МО (Министерството за одбрана) издаде наредба на национално ниво дека НЛО треба да се остави затоа што, според висок функционер за воздушна одбрана, „тие можеби имаат неверојатни одмазднички способности“, напиша Кнап во своето писмо.
Корбел во своето писмо до Конгресот изјави дека „прашањето за НЛО се појавува како главна тема од глобално значење“, бидејќи „НЛО се реални. Ова е објективна вистина – не субјективна реалност… А НЛО – што и да претставуваат – биле присутни и се дел од човековата состојба барем од почетокот на запишаната историја“.
Проблемот, инсистира Корбел, е што овие мистериозни објекти „докажаа дека можат неказнето да работат во нашиот воздушен простор“, а тоа се случува речиси секој ден.
„Највознемирувачки е тоа што овие НЛО се документирани и често се снимаат на повеќеплатформски одбранбени сензори и системи за таргетирање притоа демонстрирајќи маневарско надмашување на нашето најнапредно воено оружје; или која било друга позната технолошки напредна земја со напреден воен инвентар или од приватен индустриски холдинг“.
