Германскиот железнички оператор „Deutsche Bahn“ очигледно го поскапува проширувањето на користењето на обновливите извори на енергија во земјата. Обвинението доаѓа од засегнатите компании и од лобистичката организација на производители на турбини на ветер. Мирко Мозер-Абт, шеф на политиката во Германското здружение за енергија од ветер, зборува во овој контекст за „современ магистрален грабеж“.
Конкретно, операторите на ветерните и соларните електрани мора да ги поврзат со одредени точки за снабдување што им се доделени од операторите на мрежата. Често, за таа цел, енергетските кабли треба да преминат преку железничка линија. И сè почесто железницата ги тера посочените компании да и ја наполнат касата во замена за дозвола да ги водат каблите под железничка пруга.
Во минатото, како што „Wittgenstein Group“ известуваше до „WirtschaftsWoche“, железницата бараше цени од околу 4.000 евра за вакви проекти. Компанијата сега бара повеќе од 100.000 евра за поврзување на мрежата.
И ова не е изолиран случај: „DB“ неодамна побара од „Juwi“ 90.000 евра за поставување на кабли за поврзување на соларен парк од 8,5 мегавати во Рајнланд-Пфалц на мрежата. Тоа значи дека приклучокот чинел десет пати повеќе од проект од претходната година, известија од компанијата.
Дополнително, се вели дека „Juwi“ ќе и плати на железницата 90.000 евра за планираното полнење на поголем парк со ветерници во Саксонија-Анхалт, што вклучува поврзување на турбина од 6 мегавати со фармата. Во меѓувреме, вообичаените такси за кабли што ги наплаќаат општинските и приватните сопственици на земјиште ќе бидат околу 1.000 пати помали за еднократното плаќање.
„Проектот сега е на втор план“
И Емоко Ковач го знае проблемот. Нејзината компанија, „Boben Op“, има намера да ја прошири постојната мрежа за пренос на топлина, која бара гасоводот да поминува под железничка линија. Таа вели дека стандардниот железнички договор е во ред, надоместокот за положување е во опсег од четири цифри – но со можен отказен рок од шест месеци од двете страни.
„Таму нема сигурност во планирањето. Не можеме да склучиме таков договор, тој не би бил одржлив. За да се финансираат вакви проекти потребна е правна сигурност најмалку 25 години – во спротивно банките нема да го финансираат проектот“, вели Ковач.
Рокот може да се продолжи без најава, соопштија од железницата. Но, тогаш тоа ќе чини минимум 80.000 евра.
„Проектот сега е на втор план. Последица за нас би била да ја направиме мрежата помала и да не поврзуваме дел од населението, но ние не го сакаме тоа“, вели Ковач, цената не е прифатлива.
„Juw“i вели дека „аранжманот за договор на определено време беше прифатен од страна на железницата во минатото, секако со поскапувања, но никогаш до степен до кој се сега“. – ако, на пример, сопственик на приватен имот не сака каблите да минуваат под неговиот имот, развивачите на проекти можат да направат отстапување. Тоа не е можно со железницата. Затоа, железницата е во поволна почетна позиција и „очигледно ја користи предноста од ова во негова корист““, вели Џуви.
Засегнатите компании не се загрижени што железницата сака да земе процент од очекуваниот промет со давачките. Во предлозите за договор, „DB“ зборува за „рента за приход”. „Juwi“ посочува дека како дел од преговорите за договорот, железницата бара информации за големината на централата, годишното производство на електрична енергија и времето на работа.
„Бидејќи оваа информација не треба да има никаква разлика во поставувањето на кабелот, претпоставуваме дека износот на киријата се пресметува врз основа на оваа информација“, велат од „Juwi“.
Па дали железницата како државна компанија сака да профитира од бумот на обновливите извори на енергија? „Deutsche Bahn“ не одговори на поединечни прашања поставени од „WirtschaftsWoche“, но испрати соопштение. Во него се наведува дека упатството за дозволи за поставување на такви линии, а со тоа и основата за пресметување на надоместоците, постои во сегашната форма од 2012-та година. Сепак, железницата моментално истражуваше законски опции „да се постигне заедничко решение со мрежните оператори“.
