Речиси половина од населението во Европа умрело во средината на 14 век кога „Црната смрт“ го зафати континентот.
Првата студија за анализа на ДНК од коски стари со векови откри мутации кои им помагаат на луѓето да ја преживеат чумата.
Но, истите овие мутации се поврзани со денешните автоимуни болести.
Црната смрт е еден од најважните, најсмртоносните и најмрачните моменти во историјата на човештвото. Се проценува дека оваа болест убила 200 милиони луѓе.
Научниците претпоставуваат дека влијанието на чумата било толку огромно што можело да ја обликува човечката еволуција. Тие анализираа ДНК од забите на 206 антички скелети за прецизно да ги датираат човечките остатоци пред, за време и по пандемијата на чумата.
Анализата вклучувала и коски од масовната гробница Ист Смитфилд каде што биле закопани жртвите од чумата во Лондон.
Резултатите од студијата објавени во списанието Nature покажуваат мутации во генот наречен ERAP2.
Ако сте личност која имала среќа да ги има вистинските мутации, тогаш имате 40 проценти шанси да ја преживеете чумата.
Ефектот е огромен, вистинско изненадување е да се најде такво нешто во човечкиот геном, вели професорот Луис Бареиро од Универзитетот во Чикаго.
Работата на гените е да произведат протеини кои ги сечкаат микробите кои напаѓаат и ги покажуваат нивните фрагменти на имунолошкиот систем за да го подготви да го препознае и неутрализира непријателот.
Тој ген доаѓа во различни верзии – некои од нив работат добро, а некои не, а поединецот наследува копија од секој родител.
Среќниците кои имаат најголеми шанси за преживување, наследиле верзија со високи перформанси од нивната мајка и татко.
Преживеаните имале деца и им ги пренеле овие корисни мутации, па тие станувале се почести.
Гледаме зголемување од 10 проценти во текот на две до три генерации, ова е најсилниот избор во човечкиот вид досега, вели еволутивниот генетичар професор Хендрик Поинар од Универзитетот Мекмастер.
Резултатите беа потврдени со современи експерименти со помош на бактеријата чума – Yersinia pestis. Примероците на крв од луѓе со корисни мутации можеа да се спротивстават на инфекцијата за разлика од примероците од оние без мутација.
Тоа е нешто како да се гледа како се развива црната смрт во чинија – чудесно, вели проф. Поинар.
Дури и денес, мутациите отпорни на чума се почести отколку пред пандемијата.
Проблемот е што тие се поврзани со автоимуни болести како што е Кронова болест (воспалителна болест на цревата) – така што она што им помогнало на вашите предци да преживеат пред 700 години може да му наштети на вашето здравје денес.
И другите историски сили на нашата ДНК оставаат последици кои и денес ги чувствуваме. Околу 1 до 4 проценти од модерната ДНК доаѓа од нашите предци кои се мешале со неандерталците, а ова наследство влијае на нашата способност да реагираме на болести, вклучително и Ковид.
Значи, овие лузни од минатото сè уште имаат значително влијание врз нашата подложност на болести, вели проф. Бареиро.
Стапката на преживување од 40 проценти е најсилниот селективен ефект пронајден кај човечкиот вид досега, вели проф. Бареиро.
Малку е веројатно дека пандемијата на Ковид ќе остави такво наследство.
Еволуцијата функционира преку способноста за репродукција и пренесување на гени. Ковид главно убиваше постари луѓе кои веќе го поминале репродуктивниот период и затоа не можат да пренесат гени на своите деца.
Чумата, напротив, ги уби сите без разлика на возраста и во толку голем број што нејзиниот ефект беше траен.
