Инвазијата на Украина покрена многу важно прашање за трговците со гориво во Европа: дали треба да се дозволи референтните цени во регионот да ја одразуваат цената на стоките со длабока отстапка од Русија или не?
Одговорот на ова прашање не е едноставен – самите европски купувачи наметнуваат ограничувања за купување руска нафта по почетокот на војната, иако нема правна пречка за договорите, пишува „Bloomberg“.
Прашањето е важно затоа што нешто треба да ги поддржи и долгорочните и краткорочните договори за гориво, затоа што се во прашање милијарди долари.
Потенцијалните размери на поделбата станаа очигледни во средата на северозападниот европски пазар за сурова нафта за бензин и пластика.
„Shell Plc.“, најголемата нафтена компанија во Европа која ги избегнува руските испораки, беше подготвена да плати 12 долари за тон над регионалната стапка за да обезбеди пратка. Понудата на компанијата содржеше важно предупредување – повеќе од половина од сè што купила не треба да доаѓа од Русија.
Според познавачите на трговскиот прозорец организиран од „S&P Global Platts“, немало продавачи.
Спротивно на тоа, „Gunvor Group“, друг трговец на мало, го нуди истиот производ без ограничувања за потеклото. Со други зборови, може да испорача руска нафта доколку се најде подготвен купувач. Компанијата во суштина го нуди истото гориво што го бара „Shell“ за 13 долари за тон пониско од она што „Shell“ го наддава. Купувачот не се појави.
Ова го наметнува прашањето колкава е реалната цена на суровата нафта.
„Platts“ собира остварливи понуди и договори за објавување на компаративни цени на горивото и нафтата. Според податоците, за ценовните цели може да бидат вклучени и набавки од Русија.
Во соопштението од 22-ри март, компанијата рече дека нејзините „проценки на цените ги рефлектираат нафтените производи со отворен извор“ и дека „објавените информации за купување, продавање и вистински зделки што отстапуваат од стандардите на „Platts“ може да бидат предмет на нормализација врз основа на потеклото, во зависност од степенот на отстапување, може да не се одрази целосно во финалната проценка.
Ситуацијата го наметнува прашањето што ќе се случи ако неколку трговци на мало се обидат да продадат милиони тони залихи кои сѐ за некои потенцијални купувачи, во суштина непрофитабилни.
„Shell“ бара дизел и во северозападна Европа и Медитеранот со истото предупредување: не купува гориво од Русија. Испорачаниот производ ќе се смета за руски ако 50% или повеќе од него се произведува таму.
Значи, која е вистинската цена на дизелот ако друг дилер се обидува да го продаде рускиот дизел по пониски цени, а нема подготвени купувачи?
Времето ќе покаже, но работите ќе останат нестабилни уште долго време.
