Со текот на годините, се повеќе луѓе се крајно незадоволни од својата работа.
Вработените известуваат дека задачите кои ги извршуваат и состаноците кои ги имаат се монотони и крајно досадни. Покрај тоа, работниот ден е предолг, а односите со шефовите се влошен.
Ова чувство на досада и трајна демотивација е препознаено од различни експерти како синдром “boreout” и стана постојан факт кај новите генерации.
Освен тоа, според истражувањето спроведено во Мексико од платформата за вработување OCC Mundial, 75% од 700 работници рекле дека се незадоволни од своето вработување, а 87% постојано бараат нова работа.
Зад ова се крие длабока вознемиреност и чувство на потценување, објаснува Камило Арбелаез, извршен директор и директор на психотерапевтската платформа „Ентерапија“, која веќе некое време обезбедува онлајн психотерапевтски услуги во Мексико.
„Boreout синдромот е психолошко нарушување предизвикано главно од ниското ментално оптоварување на работното место, поради недостаток на соодветни квантитативни или квалитативни деловни задачи. „Од друга страна, кај новите генерации се создава краткорочна и среднорочна досада, што ја доведува во прашање нерамнотежата меѓу очекувањата што ги имаат од нивната работа и нивните реални напори“, посочува Арбелаез.
Факторите кои се производ на овој синдром се движат од самите физички работни простории, кои имаат тенденција да бидат огромни и деморализирачки, до недостаток на можности за напредок во работата. Сепак, експертот посочува три клучни точки:
-Немање цел: Работникот не чувствува длабока поврзаност со она што го работи и што може да постигне со својата работа.
-Недостаток на интелектуален предизвик: вработениот ги извршува задачите без напор и за кратко време.
-Недостаток на изгледи за напредување: Соработникот забележува очигледно ограничување во неговиот/нејзиниот професионален развој или проекција на работата. Постои чувство на стагнација.
Синдромот “boreout” може да влијае на продуктивноста, менталното здравје и емоционалното здравје на организацијата. Тоа се одрази и на економските загуби и на човечкиот капитал, кој е од голема вредност за компаниите. Покрај тоа, постои голема можност вработените да развијат симптоми на анксиозност или депресија.
Според Светската здравствена организација (СЗО), Мексико е на прво место во светот по стрес на работа, со 75% од работната сила која работи во стресни услови. По Мексико следат Кина (73%) и САД (59%).
Една студија покажа дека 15% од канцеларискиот персонал страда од овој синдром.
Но, лошата организациска клима, досадата на работниците и можноста за намалување на трошоците кои влијаат на финансиите може да се избегне доколку се постигне здраво работно место и се спречи развој на психички нарушувања кај работниците.
