Прекумерната вознемиреност можеби и не е толку лоша работа. Ново истражување покажува дека таквата вознемиреност можеби се развила кај луѓето заедно со интелигенцијата.
Резултатите покажуваат дека луѓето дијагностицирани со генерализирано анксиозно пореметување и висок коефициент на интелигенција, биле поврзани со високо ниво на загриженост.
Покрај тоа, оние со анксиозно пореметување имале повисок резултат на IQ тестот отколку здравите луѓе, како и повисоко ниво на активност во делови од мозокот кои помагаат во комуникацијата помеѓу деловите на мозокот. За овие региони се смета дека придонеле за еволутивниот успех на луѓето, велат истражувачите.
Иако сметаме дека вознемиреноста е лоша работа, таа е поврзана со интелигенцијата – многу прилагодлива особина, рече д-р Џереми Коплан, истражувачк во студијата и професор по психијатрија на Медицинскиот центар на Државниот Универзитет во Њујорк.
„Високото ниво на анксиозност може да биде оневозможувачко, а грижите на пациентите честопати се ирационални. Но сепак, постои опасност од замена. Тогаш таа прекумерна грижа станува многу прилагодлива. „Луѓето кои дејствуваат на сигналите на таа опасност веројатно ќе ги спасат нивните животи и животите на нивните потомци“, објасни Коплан.
Анксиозност и интелигенција
Во студијата, 26 пациенти со анксиозно нарушувања и 18 здрави луѓе, направија тест за интелигенција, заедно со прашалник за проценка на нивоата на анксиозност.
Меѓу учесниците со анксиозни нарушувања, колку било повисоко нивото на загриженост, толку бил повисок резултатот на тестот за интелигенција.
Интересно е тоа што спротивното е забележано кај здравите пациенти: оние со висок коефициент на интелигенција имале тенденција да имаат ниско ниво на загриженост, а оние со низок коефициент на интелигенција имале високо ниво на загриженост.
Недостаток на грижа
Премалку грижа може да биде проблематична за поединците и општеството, рече Коплан.
Некои луѓе „не се во можност да видат било каква опасност, дури и кога опасноста е непосредна. Ако овие луѓе се во позиција на лидери, тие ќе му укажат на поширокото население дека не треба да се грижат за ништо“, рече Коплан и заклучи дека во некои ситуации, овој недостаток на грижа може да има социјални последици.
