Откако еврото го достигна највисокото ниво во последните шест години, засновано врз индексот пондериран со трговска размена на Европската централна банка, инвеститорите, кои долго време предвидуваа пад на доларот како резервна валута во светот, повторно почнаа да се потпираат на овие побарувања. Како и обично, сепак, тие ќе бидат погрешни, пишува Марк Гилберт.
Трговците кои шпекулираат дека единствената валута може да има корист од одговорот на еврозоната на пандемијата, барем во однос на доларот, се наградени за нивната верба. Еврото се зголеми за 4,3 проценти од потрошените пари годинава, што претставува најсилен учинок од 2014-та година во однос на девизниот „кош“ на 19-те најголеми трговски партнери на блокот.
Податоците за процентот на заболени и смртни случаи како резултат на пандемијата укажуваат дека постои логика зад облозите на еврото во однос на доларот, со оглед на слабите резултати на администрацијата на САД во контролата на пандемијата. На ова може да се додаде влошувањето на односите меѓу САД и Кина и очекуваните политички превирања околу претседателските избори во ноември, што објаснува за слабото претставување на доларот.
Ширењето на коронавирусот и брзината со која земјите ќе излезат од блокадите поради пандемијата, како и неодамнешното затворање на американско-кинеските амбасади, не кажуваат ништо за долгорочните перформанси на доларот и дали ќе го изгуби својот статус како најпосакувана валута во светот.
Централните банки ширум светот имаат резерви од околу 11 трилиони долари, според Меѓународниот монетарен фонд. Повеќе од 60% од нив се во долари – 6,8 трилиони долари, наспроти околу 20% во евра, 6% во јени и помалку од 5% во британски фунти. Покрај тоа, истражувањето на 50 централни банки објавено минатата недела се забележува очекувано зголемување на апетитот за доларот во следната година.
