Во 133 п.н.е., Рим е првиот град во светот со население од 1 милион луѓе. Иако оваа бројка може да изгледа мала сега, вистината е дека современите мегаградови се само краток миг од долгата историја на човештвото, коментира „VisualCapitalist“.
Интерактивната визуелизација, дело на „Our World in Data“, покажува колку луѓе живееле во урбаните зони во времето, како и моќниот економски развој за време на Индустриската револуција.
Фазите на урбанизација можат да се поделат на два дела.
1500-1900 години
Повеќето луѓе живеат во село до првата индустриска револуција. Градското население се зголемило 4 пати во текот на овој период – од 4,1% до 16,4%.
Урбанизацијата го придружува и повлекувањето од вработувањето во земјоделството, но почнува да се случува дури во 20-тиот век.
1900 – досега
Благодарение на проширувањето на глобалната економија и населението, започна урбанизацијата. Градското население скокнало од 16% до 55% денес, тренд кој се должи на наталитетот во урбаните области, така и на зголемената миграција на луѓето од руралните средини.
Овој пресврт во текот на вековите е јасно забележан кога се разгледува поместувањето на населението:
Градови кои никогаш не спијат
Во 1950-та година две третини од светското население живее во урбани области, но таа распределба може да се јави само за неколку децении. Речиси 70% од светот ќе живее во градовите до 2050-та година.
Вкупно 2,5 милијарди лица може да мигрираат кон глобалните урбани области до 2050-та година, а неверојатни 90% од овој раст ќе се случи во Азија и Африка.
До овој момент големи делови од градското население ќе биде концентрирано во мегаградовите кои се определени како градови со најмалку 10 милиони жители. Според прогнозите топ 10 на мегаградовите до средината на 21-иот век ќе бидат Мумбаи, Делхи, Дака, Киншаса, Калкута, Лагос, Токио, Карачи, Њујорк и Мексико Сити.
