Глобалните градови напредуваат, а нивното ширење го менува обликот на планетата, пишува „World Economic Forum“.
Околу 77 милиони луѓе ќе се пренасочат од руралните кон урбаните средини само во оваа година. Последниот извештај на ОН – „World Cities Report“ открива дека бројот на „мегаполиси“ – оние со население од над 10 милиони луѓе, двојно се зголеми во текот на последните две децении од 14 во 1995-та година до 29 во 2016-та година.
И иако развиениот свет претходно беше дом на најголемите градови, картата денес покажува дека денес растечкиот свет презема водството во овој поглед.
Од 1995-та до 2015-та година градското население на Азија се зголемуваат во просек за 2,78% секоја година.
Не само што луѓето се движат кон урбаните зони, но и руралените се повеќе урбанизирани.
Чанду е град во Кина, кој добро го поднесува овој тренд. Прилично оддалечен од останатите големи градови, опкружен го рурални средини – пример Чунџоу и Дјан, се урбанизирани, за да помогнат за ублажување на притисокот од урбаната миграција.
Според Организацијата за економска соработка и развој (ОЕЦД), ако урбаните области на Чанду се обединат во „функционални области на метрополите“, вкупната популација на градот ќе достигне неверојатни 11,3 милиони луѓе.
Врската меѓу големината на градот и продуктивноста може да биде видена и кај друг град во Кина: Шенжен.
Во 70-тите тој е рибарско село, но урбанизацијата и странските инвестиции го трансформираат во огромниот мегаград што е денес. Растот му е запрепастувачки. Во петте години од 1995-та година, населението на градот расте со 4,16 милиони луѓе што е целото население на Кувајт.
Сепак не само што населението се зголемува, Шенжен успева да го освои врвот место на годишната листа на Кина за конкурентност на градовите, победувајќи ги Хонгконг и Шангај. Како што коментира „Forbes“, нивото на урбанизација го прави „најдобар град за бизнис во Кина“ – персонификација на градскиот успех.
Според ОН урбанизацијата помогнала на милиони да избегаат од сиромаштијата преку повисоки перформанси, можности за вработување, подобар квалитет на животот и големи инвестиции во инфраструктурата.
Извештајот сепак нагласува дека урбанизмот е „централен за постигнување на одржлива урбана средина“ и дека сегашниот систем, по што тоа се прави е „застарен“ – често исклучува поддршка за жените и квартовите од процесот на планирање.
ОН признава дека управувањето на големи урбани средини е тешко и дека ако најголемата по обем урбана миграција не е очекувана, управувана или барем контролирана, може да има сериозни последици.
На прв поглед незначителните проблеми може да имаат значително влијание. Проблем како подолго време за движењето од и до работа, на пример, може да не изгледа како притискање, но е вклучен во извештајот на ОН, бидејќи може да се закани на професионалната ефикасност на урбаната страна, како и да се зголеми јаглеродот.
Како градовите можат да го решат овој широк спектар на проблеми? Одговорот на ОН е основен план наречен „New Urban Agenda“.
Петте водечки принцип во него се човековите права, економијата, демократијата, образованието и животната средина.
Фокусирајќи се на овие елементи, градовите можат да доведат до максимум потенцијалот и да го реализираат она што ОН го нарекува „нивна сила на трансформација“.
