Велат дека малку е потребно за среќа, а некогаш само треба да седнете во тишина покрај пријателите или саканото лице и да не правите буквално ништо.
Токму така! Можете да се гледате или не – тоа е ваш избор. Во секој случај, секоја личност чувствува некаков вид на внатрешна радост во таквата ситуација бидејќи е опкружена со луѓето со кои се чувствува пријатно. Не треба да правите ништо за да си го зафатите вниманието, дури не треба ниту просторијата да ја исполните со звуци. Седењето во тишина и чувствувањето на присуството на пријателите е сосема доволно.
Ваквиот начин на размислување е суфизам. Суфизам односно тасавуф е заеднички назив за разни мистички движења кои се одликуваат со подвиг, љубов, спознавање на духовната вистина и екстатично единство со љубениот Создавател, како крајна цел на секој поединец.
„Најлоша работа во животот е да се заборавите самите себе си. Според тоа е потребно е да ги трансформираме импресиите, а ова е можно само ако се поставиме меѓу разните вибрации на надворешниот свет и умот. Кога некој ќе го внесе меѓу импресијата и умот она што го викаме свест, евидентно е дека импресиите се претвораат во сила и моќ од повисок ранг.“
Колку и да имате работа, никогаш не заборавајте се себе си. Доколку ве нема вас ќе ја нема ниту работата. Одморете се психички и физички и внимавјте најпрвин на себе.
