Социјалните мрежи не ги променија местата или ставовите, туку си поиграа со нашите очекувања, така што очекуваме нереално од вистинските места.
Социјалните мрежи, за помалку од две децении, ги променија нашите животи во секој аспект. Социјалниот аспект за кој беа создадени брзо стана суперсоцијален и многу, многу личен, бидејќи продира во секоја пора, од политиката и економијата до туризмот, секој детаљ од секојдневниот и интимниот живот, што сакаме, што се надеваме и што очекуваме.
Социјалните мрежи покажуваат совршени лица, невозможни тела, животи подобри од нашиот и воопшто – свет за кој сите знаеме дека не постои, но го сакаме толку многу што не е важно што не е реален. Светот на социјалните мрежи фундаментално го промени начинот на кој се однесуваме кон себе, кон другите, кон природата и кон реалниот свет воопшто. Бидејќи сè е подобро ако помине низ нивните филтри.
И додека е разбирливо што нечии приватни фотографии брзо станаа поефикасна алатка за маркетинг од сувите рекламни туристички брошури – затоа што им верувавме повеќе на вистинските луѓе, затоа што изгледаа поискрени и пореални, затоа што беа директни и искрени… тешко е да се поверува колку брзо влијаеја врз нас и нашиот реален свет.
Веќе не ни требаше да го откриваме тој свет, ни беше дадено повеќе од патоказ – прецизна точка за посета, визија за копнеење и да постоиме и да вредиме нешто во дотераниот дигитален свет – да снимиме подобра верзија од себе, токму на тоа место. Местата, природните убавини и градовите станаа вирални пејзажи.
Во судир со идеализираниот виртуелен свет, неговите (вистински) делови станаа пренаселени, со толпи туристи, купишта ѓубре, вистинските улици на виртуелните хиперпромовирани места повеќе не се проодни, а оние што живееле во нив со генерации почнаа да бегаат од нив. Додека во реалниот свет се воведуваат билети за да се намалат толпите и се одржуваат протести против туристите, во виртуелниот свет, во последниве години, неговата самосоздадена слава почна да се „разоткрива“.
Инстаграм наспроти реалноста
Формата на Инстаграм наспроти реалноста што нè потсетува дека виртуелната совршеност е само комбинација од агол, време од денот, сезона и обично многу филтри. Исто така, нè потсетува дека има облаци, сообраќај, ѓубре, стаорци, жители, други туристи кои дошле да видат точно она што го имаме ние. И воопшто, дека постои секојдневен живот кој, изненадувачки, не е толку совршен.
Местата што станаа глобално популарни во дигиталниот свет, сега мора да се потсетиме на тоа и станаа познати по нивната вредност и убавина. Социјалните медиуми не ги променија местата или ставовите, тие си поиграа со нашите очекувања и нашите умови, така што очекуваме нереално од вистинските места. И уште полошо, кога ќе наидеме на вистински места, остануваме разочарани од нивната реалност, пишува Пун Куфер.
Нема ништо лошо во тоа да сакате да го посетите Санторини, да седнете на веројатно најпознатата карпа во светот, карпата Тролтунга во Норвешка, да појадувате со поглед на небото полно со балони во Кападокија, да ја видите Кривата кула во Пиза или магичната убавина на Плитвичките езера.
Но, вистинското чувство на слобода (и задоволство), и во природните и во урбаните пејзажи, ќе се доживее само кога ќе се откажеме од нереалните очекувања и ќе ја препознаеме убавината дури и во дождлив ден или кога гледаме преку рамената на други љубопитни набљудувачи. Кога ќе си дозволиме себеси и на светот да бидеме несовршени. И кога (повторно) ќе се сетиме дека токму тука е убавината.
