Во скриените улички на македонските градови, сè уште постојат мали шивачници каде што вредните раце на шивачките го одржуваат занаетот кој со децении се пренесува од генерација на генерација.
Иако модната индустрија во светот е преплавена со фабрички произведена облека, овие жени остануваат верни на традицијата и на рачната изработка, создавајќи квалитетни парчиња што не губат на вредност.
Занает што бара љубов и трпение
Една од нив е Љубица Сидоровска, 56-годишна шивачка од Битола, која ја наследила својата работилница од мајка си.
Таа со гордост раскажува дека првпат седнала зад машината на 14 години и оттогаш не престанала да создава.
„Не е ова само занает, ова е уметност. Луѓето што доаѓаат кај мене не бараат обична облека, туку уникатни парчиња што ги нема во продавниците. За некои, можеби е побрзо и поевтино да купат од трговски центар, но оние што ја ценат рачната изработка знаат дека нема замена за квалитетната шивачка работа“, вели Љубица додека ги прецизира последните шевови на фустан по мерка.
Нејзината колешка од Скопје, Весна Јанчевска, додава дека најголемиот предизвик денес е да се остане во игра со оглед на масовното производство и ниските цени на увезената облека.
„Луѓето се навикнаа да купуваат евтини парчиња што брзо се трошат. Но, постои една група на клиенти кои сè уште ја бараат рачната изработка. Тие знаат дека кога нешто ќе се сошие по мерка, тоа трае со години, а не само една сезона,“ објаснува Весна, која веќе 30 години работи како шивачка.
Борба со модерното време
Сепак, занаетот опстојува и благодарение на младите што сакаат да научат. Иако многу девојки и момчиња повеќе се насочени кон дигитални професии, има и такви кои го гледаат потенцијалот во шивачкиот занает.
Јана Николовска, 27-годишна шивачка од Велес, е една од ретките млади жени што одлучиле да продолжат по стапките на својата баба.
„Почнав од љубопитност, но потоа сфатив дека ова е професија што ми дава слобода. Не мора да зависам од големи компании, можам сама да си ја креирам работата. Имам свои клиенти, работам онлајн, примам нарачки преку Инстаграм и Фејсбук, а тоа ми овозможува да комбинирам традиција со модерни трендови“, вели Јана.
Според неа, клучот за опстанок е прилагодувањето.
„Не можеме да конкурираме со фабриките во количина, но можеме во квалитет. Затоа нудиме рачно изработени детали, уникатни парчиња и персонализирана услуга што никој маркет нема да ви ја понуди“.
Иако времињата се менуваат, македонските шивачки продолжуваат да работат со иста посветеност како и нивните претходнички.
ивната упорност, креативност и љубов кон занаетот се доказ дека традицијата може да опстои, дури и во ерата на масовното производство.
Како што вели Јана, „Сè додека има луѓе што ценат квалитет и рачна изработка, нашиот занает нема да умре“.
Б.З.М.
