САД е земја изградена од имигранти, а сепак миграцијата како политичко прашање ја распарчува земјата. Анкетата на Галуп во април покажа дека трет месец по ред имиграцијата е политичко прашање број еден за Американците, пред управувањето, економијата и инфлацијата, пишува глобалниот бизнис колумнист на „Financial Times“, Рана Форухар.
Гласачите се генерално загрижени за порастот на барателите на азил по порастот на бројот што ја минуваат јужната граница. Но, не е изненадувачки што републиканците се многу повеќе опседнати со ова прашање. Има 40 процентна разлика во загриженоста за миграцијата меѓу републиканците и демократите. Црвените држави како Ајова и Тексас се обидуваат да наметнат свои забрани за мигранти.
Миграцијата, исто така, се зголемува како приоритет за независните гласачи, кои ја рангираат како највисоко политичко прашање од почетокот на истражувањето во 2014-та година и имаат двојно поголема веројатност да се согласат со пристапот на републиканците кон ова прашање отколку на демократите. Има многу демократи во таканаречените градови засолништа кои се загрижени за притисоците што ги носи миграцијата, дури и ако тие самите сочувствуваат со мигрантите и генерално се за имиграција.
Во Њујорк, трошоците за грижа за мигрантите се една од многуте причини зошто гувернерката на државата Кети Хокл е толку загрижена да ја одржува градската економија во добра состојба. Тоа, пак, ја поттикна да се спротивстави на работите како што се повисоки даноци за супербогатите и метежните цени, што во суштина е данок за патниците кои возат.
Во меѓувреме, во Масачусетс, пропаднатиот систем на засолништа и проблемот со мигрантите кои спијат на аеродромите и на други јавни места ги натера гласачите да бараат реформи.
Бајден неодамна донесе извршна наредба за сузбивање на илегалната имиграција, но не пред да преземе голем дел од вината за проблемот. На почетокот на неговото претседателствување, тој укина некои од ограничувањата за легалната миграција од времето на Доналд Трамп, додека во исто време некои мигранти без документи почнаа да ги користат дупките во законите за азил за да останат во САД подолго.
Сето ова беше влошено со порастот на криминалот во Латинска Америка и Мексико, што ги турна луѓето преку граница на многуте непополнети работни места во САД.
Но, последниот факт ја покажува лицемерието на целата оваа дебата. Економски гледано, имиграцијата е далеку од најлошиот проблем на Америка. Всушност, тоа е најбрзиот начин да се справите со ситниот недостиг на работна сила и инфлацијата. Торстен Слок на Аполо неодамна направи убава табела што го прикажува растот на работната сила родена во странство, која се зголеми за 11% од февруари 2020-та година, додека домашната работна сила останува рамна. Ова значи дека целиот раст на работната сила во САД доаѓа од имиграцијата.
Всушност, мигрантите се клучна причина зошто инфлацијата во САД не се забрза дополнително и побрзо. Како што забележа „Голдман Сакс“, имиграцијата е одговорот на „една од најголемите мистерии во изминатата година“, имено зошто Америка имаше силен раст и пониска инфлација во последните години од која било друга богата земја. Нето имиграцијата е на највисоко ниво во последните две децении, особено во секторите со пониски плати како што се земјоделството, градежништвото, грижата за децата и угостителството.
Додека некои гласачи и синдикати кои се залагаат за работниците во таквите индустрии можеби се загрижени, деловните групи кои ги претставуваат градежните работници се залагаат за имиграциска реформа, како и групите што ги претставуваат работниците во рестораните и хотелите. Ваквите групи сакаат поголема имиграција низ социо-економскиот спектар, додека креаторите на политиката во изминатите две децении главно се фокусираа на привлекување на повеќе висококвалификувани имигранти во САД.
Тоа е добра идеја, но исто така може да тврдите дека поголема имиграција на работници со пониска вештина е исто така добра. Не само што може да го одржи растот висок, а инфлацијата ниска, туку има некои нови студии кои покажуваат дека може да ги зголеми и платите на локалните работници.
И покрај реториката дека имигрантите им ги „земаат“ работните места на Американците (аргумент што Трамп цинично и неправилно го употреби во последната претседателска дебата), постои комплементарност меѓу двете групи. Размислете за работно семејство со старател или градинар имигрант, или имигрант кој работи во хотел или ресторан.
Ако ставовите кон мигрантите брзо се променат под втора администрација на Трамп, тоа би можело да има драматичен ефект врз економската слика на САД. Неодамна разговарав, пишува авторот, со извршниот директор на една швајцарска хемиска компанија, кој ми рече дека е подготвен да инвестира повеќе во Америка за да ги искористи фискалните стимулации, но дека не може да најде квалификуван кадар што му е потребен. Реиндустријализацијата во секторите како што е производството, каде што постарите работници се пензионираа и каде што има мал интерес кај младите, ќе го влоши овој тренд.
Се разбира, ова не е само проблем на САД. Антимигрантското расположение во Европа веќе некое време влијаеше на растот таму. И во Британија, новата лабуристичка влада ја нагласува преквалификацијата на локалните граѓани за решавање на проблемот со работната сила. Сепак, вреди да се напомене дека Јапонија, каде растот долго време е ограничен поради недостатокот на жени и имигранти во работната сила, сега се обидува да ја поттикне работната сила мигранти. Добра поента – имигрантите можат да ја завршат работата, заклучува Форухар.
