Новите научни истражувања покажуваат дека пред околу 590 милиони години, магнетното поле на Земјата доживеало значително слабеење, потенцијално изложувајќи ја планетата на зголемено космичко зрачење. Меѓутоа, спротивно на претходните верувања, ова слабеење можеби не значеше катастрофа за животот на Земјата, туку напротив обезбедило поволни услови за негово проширување.
Земјиното магнетно поле било во многу необична состојба кога макроскопските животни од фауната Едијакаран диверзифицирале и напредувале, забележува Вентао Хуанг, научник за Земјата од Универзитетот во Рочестер во САД.
Студијата од 2019 година покажа дека магнетното поле на Земјата го достигнало најниското познато ниво пред околу 565 милиони години за време на периодот Едијакаран, што се совпаѓа со појавата на повеќеклеточниот живот.
Ослабеното магнетно поле траело најмалку 26 милиони години
Додека конвенционалното размислување сугерираше дека ослабеното магнетно поле ќе биде штетно за животот во зародиш поради намалената заштита од сончевиот ветер, некои научници, како што е Карл Сејган, уште во 1965 година предложија дека атмосферата и океаните можат да обезбедат доволна заштита.
Хуанг и неговите колеги спроведоа истражување со магматски карпи од Јужна Африка и Бразил кои се стари милијарди години, откривајќи драстично намалување на јачината на магнетното поле на Земјата со текот на времето. Тоа истражување беше објавено во списанието Communications Earth & Environment.
Слабеењето на магнетното поле на Земјата, познато како ултра низок временски просечен интензитет на полето (UL-TAFI), траело најмалку 26 милиони години, што се совпаѓа со порастот на нивото на кислород во атмосферата и океаните пред околу 575 до 565 милиони години.
Новите податоци, кои го потврдуваат и прошируваат UL-TAFI, ја зајакнуваат потенцијалната врска со Едијакаранската еволуција на макроскопските животни, објаснуваат авторите на споменатото ново истражување.
Како настанало повисокото ниво на кислород на Земјата?
Моделирањето сугерира дека ослабеното магнетно поле можеби го олеснило бегството на водородните јони од Земјината атмосфера во вселената, што резултирало со повисоки нивоа на кислород во околината, со што се поддржува диверзификацијата на животот за време на ерата Едијакаран, наместо попознатата камбриска ера, која обично привлекува внимание за неговите еволутивни пресвртници.
Додека ерата на Едијакаран често се поврзува со примитивни, крцкави организми, неодамнешното истражување укажува на присуство на сè покомплексни екосистеми во овој период, предизвикувајќи ги претходните сфаќања.
Сепак, појавата на посложени форми на живот бараше повисоки нивоа на кислород, што на крајот ја постави еволутивната траекторија во движење за време на периодот Едијакаран. Животот го искористи моментот кога магнетното поле на Земјата избледе, иако многу од овие суштества беа предодредени да влезат во еволутивен ќорсокак, заклучуваат Хуанг и неговиот тим.
