Договорените плати во еврозоната пораснаа за 4,5 отсто на крајот на 2023-та година, покажаа податоците на Европската централна банка (ЕЦБ), намалувајќи ја загриженоста дека растот на платите може да ја задржи инфлацијата над целта на регулаторот, објави „Bloomberg“.
Иако сè уште е висок, растот на платите во четвртиот квартал забави од рекордните 4,7% во областа на единствената валута, забележани во претходните три месеци, покажа во вторникот договорениот мерач на платите на ЕЦБ.
Нивото на мерачот, кое сигнализира можни притисоци врз платите со собирање нехармонизирани податоци од поединечни земји, беше внимателно следено додека централните банкари во Франкфурт ги сметаат трошоците за работна сила како клучен фактор во одлучувањето кога да ги намалат каматните стапки.
Сепак, многу банкари сѐ уште позагрижени да ги видат резултатите за првиот квартал од 2024-та година, кои ќе бидат објавени во мај, пред да почнат да ја олабавуваат монетарната политика.
Гувернерката на ЕЦБ, Кристин Лагард минатата недела укажа на платите како „повеќе важен двигател на инфлацијата во наредните квартали“, истовремено предупредувајќи на „избрзаните одлуки“ за олеснување на политиката без сигурност дека растот на цените се враќа кон целта од 2%.
Иако посебната прогноза за платите на ЕЦБ продолжи да сигнализира силни притисоци, договорените плати забележаа одредено заладување во последниот квартал од 2023-та година, рече таа.
Во декември, ЕЦБ прогнозираше дека растот на номиналната плата постепено ќе забави со текот на времето на 3,3% во 2026-та година од 5,3% во 2023-та година во однос на наградувањето по вработен.
Регулаторот очекува зголемувањето на платите да биде ограничено бидејќи компаниите ги пренесуваат повисоките трошоци на потрошувачите со побавно темпо. Но, додека некои централни банкари веруваат дека тоа веќе се случува, други, како што е австрискиот гувернер Роберт Холцман, тврдат дека компаниите веројатно нема да можат да ги апсорбираат повисоките трошоци за плати.
Членот на Извршниот одбор на ЕЦБ, Изабел Шнабел, во петокот рече дека слабата продуктивност „ги влошува ефектите што тековниот силен раст на номиналните плати ги има врз поединечните трошоци за труд на компаниите“, зголемувајќи го ризикот фирмите да ги пренесат повисоките трошоци за плати на потрошувачите и да го забават повратот на инфлацијата до целното ниво од 2%.
