Ниту јадењето црвено месо, ниту избегнувањето на вежбање е најлошото нешто што можете да го направите кога имате над 50 години, но да се изолирате и да бидете надвор од општеството може да биде проблематично.
Осаменоста може да биде емоционално, ментално и психички штетна, но е штетна и за вашето физичко здравје. Холандско-канадскиот геронтолошки истражувач Еди Елмер во книгата „The Big 100: The New World of Super-Awareness“ од Вилијам Џеј Кол објаснува дека осаменоста „предизвикува истрошеност на телото што станува сè поизразено со текот на времето“.
Навистина, д-р Росан М. Лајпциг, експерт за геријатрија, палијативна нега и интерна медицина на МТ. Синај, и автор на „Aging Fairly: An Insider’s Guide to the Second Half of Life“, вели дека осаменоста во староста всушност може да го зголеми ризикот од смрт за дури 26 проценти, пишува Yahoo.com.
Како осаменоста влијае на вашето здравје?
Осаменоста може да ја направи личноста поподложна на анксиозност, депресија и самоубиствени мисли – а тоа е уште повеќе точно за луѓето над 50 години, кои веројатно ќе бидат предмет на дискриминација по возраст.
Што се однесува до вашето физичко здравје, осаменоста може да го зголеми ризикот од срцеви заболувања и мозочен удар, како и да донесе поголем ризик од когнитивно опаѓање и деменција, вели д-р Лајпциг. Според Центрите за контрола и превенција на болести, социјалната изолација и осаменоста се исто така поврзани со повисоки ризици од дијабетес тип 2 и зависност.
Одржувањето на социјалните односи и врски, вели д-р Лајпциг, има спротивен ефект, ги намалува тие ризици, па дури и помага да спиете подобро (што само по себе има многу здравствени придобивки).
Како да се борите со осаменоста?
Според Кол, осаменоста – особено меѓу постарите лица – е толку распространета што некои национални влади, особено Обединетото Кралство и Јапонија, всушност „додадоа „министри за осаменост“ во нивните кабинети. И додека повеќето од нас нема да можат да добијат таква помош, како луѓето над 50 години можат да развијат и одржуваат врски и да избегнат социјална изолација?
Д-р Лајпциг советува дека одговорот е веројатно многу поедноставен отколку што мислите. „Само да кажете „здраво“ може да изгледа како бесмислен гест, но всушност ве поврзува со друга личност, а тоа е често една од работите што ви недостасуваат кога се чувствувате сами“, вели таа. „Понекогаш тоа се нарекува „слаба алка. .’“ Поврзувајки се со луѓето, дури и површно, имате кај кого да одите кога ви треба поддршка или ангажман и обратно – тие ќе се чувствуваат поотворени за поврзување со вас.
Тие „слаби врски“ можат да станат посилни со текот на времето
„Тие исто така можат да доведат до запознавање нови социјални групи и мрежи и може дополнително да ги диверзифицираат вашите социјални врски. Истражувањата покажуваат дека колку повеќе „слаби врски“ има една личност, толку помалку се чувствува осамено“. Иако силните врски очигледно одат далеку, вели д-р Лајпциг, малите гестови и врските со познаниците можат да донесат и награди.
Додека познанствата се прекрасни, посилните врски, како што се оние со блиското семејство и вистинските пријатели, се клучни за одржување на емоционалното, физичкото и менталното здравје како што старееме. Одржувањето пријателства не е секогаш лесно (сите сме толку зафатени!), но важно е.
„Потребно е време за да се развие длабоко пријателство, но започнува со тоа што вие го преземате водството во допирање до пријателите и предлагате да се здружите“, советува д-р Лајпциг.
„Не чекајте некој друг да го направи првиот чекор. Само поврзувањето и започнувањето врска може да го подобри вашето расположение. Не мора нужно да правите план во живо, вели таа, да покажувате колку другата личност е потребна, посакувана и сакана — тукуу баш онаква каква што сакате да бидете.
„Да му дадете на некој до знаење дека „треба да разговарате“ може да ја отвори вратата за подлабока врска, сè додека тоа не ги оптоварува другите“.
