Еден од најголемите фундаментални предизвици на производството на микрочипови е балансот помеѓу перформансите што ги нудат и контролата на нивната работна температура, а она што би можело да го реши овој проблем се синтетичките дијаманти и ултра чистото стакло. Овие компоненти би можеле целосно да ја променат иднината на процесорите и да ни донесат многу пониски температури, а во исто време и до три пати повисоки перформанси.
Оние кои внимателно ја следат технолошката сфера знаат дека оваа деценија бележи намалени приноси, особено кога станува збор за контрола на температурата на процесорот. Напредокот и во архитектурата на графичкиот процесор и на процесорот е бавен во овој поглед, но дизајнерите и производителите на чипови долго време размислуваат за ова прашање и смислуваат нови решенија за овој проблем.
Токму за тоа со новинарите на порталот „WSJ“ разговараа менаџери и вработени во компаниите „Diamond Foundry“ и „Intel“, кои на различни начини се справуваат со овие проблеми.
Оваа фабрика за дијаманти произведува синтетички дијамантски наполитанки, очигледно најголеми од нивниот вид, барем по дијаметар, токму за употреба со силиконски микрочипови. Ваквите наполитанки им овозможуваат на овие чипови да работат најмалку двојно побрзо од нивната основна брзина, тврди претставникот на оваа компанија Мартин Рошаисен.
Лабораториските тестови на сè уште необјавениот „Nvidia GPU“ процесор, наводно, дале три пати подобри перформанси од нормалниот чип изграден на стандардни материјали за производство. Тоа звучи прилично импресивно, но малку е тешко да се поверува во тврдењата на компанијата без јавно достапни тестови.
Од друга страна, добро познатото технолошко име „Intel“, наместо тоа, се фокусира на производство на рафинирано стакло за подлогите на кои е „монтиран“ процесорот. Овој метод веќе се тестира во фабриките на Интел и треба да биде претставен во втората половина на оваа деценија, што значи најдоцна до 2031-ва година. Наместо ладење, прочистен, т.н ултра проѕирното стакло се користи за подобрување на енергетската ефикасност и комуникацијата помеѓу чиповите, иако секако поголемата енергетска ефикасност е добра и за ладење на процесорот.
И двата нови методи за развој на процесори, колку и да изгледаат далечни сега, звучат доста ветувачки и би можеле да донесат многу поинаква иднина на процесорите отколку што можевме да очекуваме. Исто така, ако методот на фабрика за дијаманти се покаже како добар, неговата техника може да биде прифатена од други производители, така што не мора да го гледаме како единствен снабдувач на овој тип чипови.
Истиот портал што го направи интервјуто наведува други компании кои обезбедуваат свои поликристални наполитанки кои полесно се синтетизираат, како што се „Coherent“ или „Element Six“, кои нудат уште поголеми дијаманти.
Како што полека се приближуваме кон новата деценија, зад аголот може да не чека голем пресврт во производството на хардвер, каде силиконот што сега се користи во производството на чипови би можел да заврши во историјата.
Сепак, цената и достапноста на ваквите материјали би можеле да ја зголемат и цената на процесорот, па силиконските сигурно ќе останат достапни уште некое време дури и по евентуалното лансирање на нов метод на производство.
