Украинските сили се обидуваат да го вратат градот Бахмут на истокот на земјата.
БиБиСи доби ексклузивен пристап до единицата елитни снајперисти наречени Духовите на Бахамут, кои вршат ноќни рации во околината.
Дух, командантот на снајперскиот тим, ги води новинарите до она што тој го нарекува „работ на постоењето“ – нивната база на периферијата на градот.
„Духо е мојот повикувачки знак. Кога почнавме да внесуваме терор во Бахмут, го добивме името Духовите на Бахмут“, објаснува командантот.
Нивната база е во домет на руската артилерија: „Артилеријата секогаш ги загрижува луѓето. Можете да се скриете од артилерија, но не и од снајперисти“.
Дух ја предводи единицата од околу 20 војници која оперира на периферијата на Бахмут во последните шест месеци. Тие често ловат цели со висока вредност.
На прашањето колку руси убиле, Дух одговара: „Потврдена е бројка – 524. Од нив, 76 се мои. Единицата електронски го снима секој истрел низ нишаните на своите пушки“.
Но, не сите се бројат.
Стрелецот Кузја вели: „Немаме причина да се гордееме. Не убиваме луѓе, го уништуваме непријателот“.
Пред војната работел во фабрика. Тој вели дека никогаш не сакал пушки, но почувствувал потреба да земе кога Русија извршила инвазија.
Кузја уште еднаш ја проверува својата снајперска пушка „Барет“ од американско производство: „Секоја мисија е опасна, кога ќе направиме грешка, непријателот може да не погоди. Се разбира дека се плашам, само будала не се плаши“.
Во вечерашната мисија него ќе го придружува Тарас, неговиот набљудувач. Куш е возачот што ќе ги приближи што е можно повеќе до првата линија. Оттаму дуото ќе треба да пешачи два километри до целта.
Духот ќе остане во базата, заедно со дебитантот, познат едноставно како Британецот. Најмладиот член на единицата го доби името по неговата обука во Велика Британија. Тој само го чека своето прво потврдено убиство.
Дух вели дека тој лично го избрал секој член на единицата врз основа на нивната „хуманост и патриотизам“, наместо врз основа на военото искуство и вештини. Како што се приближува самракот, тимот се качува во оклопно Хамви. Новинарот на Би-Би-Си Џонатан Бил и снимателот Мус Кембел ќе ги следат до местото на слетување. Возачот Куш вели дека дел од рутата се уште е цел на руската артилерија.
Додека го пали моторот, сите преминуваат. Куш почнува да пушта музика од мобилниот телефон. Тој вели дека украинската рап песна им го подигнува духот, а исто така ќе го маскира звукот на гранатирањето.
Отпрвин, тешко е да се слушнат експлозиите во близина поради моторот Хамви, кој Куш го вози со голема брзина. Но, неколку пати покажува кон небото и предупредува на „доаѓањето“. Во близина се слушаат неколку експлозии.
Тие поминуваат покрај неколку уништени украински оклопни возила кои немале толку среќа. Куш укажува на минските полиња од двете страни на земјениот пат.
Дваесет минути подоцна, тие застануваат во урнатина куќа. Снајперското дуо ја отвора вратата и исчезнува кон дрворедот.
Куш извикува: „Бог да биде со тебе“; пред да упадне.
При враќањето се гледа портокалов блесок и се слуша посилна експлозија.
Хамви почнува да се тресе уште повеќе. Куш ја отвора вратата додека вози, гледа зад себе и изговара низа пцовки. Шрапнел искина една од задните гуми на парчиња.
Кога конечно ќе се вратат, Куш покажува големо парче грапав метал што ја скина гумата.
Сега е темно и гранатирањето престана. Во нивната база нервозно слушаат радио чекајќи вести од снајперското дуо. Куш и Британецот шетаат нервозно. Духот ја повикува својата седумгодишна ќерка.
Таа е на звучник и возбудено вика: „Те сакам, тато“.
Тоа е кратка сцена на нормалност, но тој веќе ја научи како да користи пиштол. Седум часа подоцна, време е снајперистот да се врати. Овој пат е темно, но Куш се обидува да вози по меморија – избегнува да ги вклучи светлата за да не привлече внимание. Уште едно ненадејно застанување и двајцата снајперисти се враќаат во Хамви.
Кузја вели: „Еден истрел, една мета“.
Подоцна прикажуваат видео од ноќната цел. Се вели дека руски митралезец пукал врз украинските војници во близина на линијата на фронтот. Сега ќе одмараат до нова мисија следната ноќ.
Кузја вели: „Среќен сум што се вратив и што сите се живи“.
Во текот на изминатите шест месеци, неколку припадници на единицата, меѓу кои и командантот Дух, беа ранети, но никој не загина.
Духот вели дека „секое патување можеби е последно, но ние правиме благородно дело“.
Еден мал тим снајперисти нема да победи во оваа војна, па дури и да го врати Бахмут. Но, тие веруваат дека имаат влијание. Куш вели дека тоа има психолошки ефект врз нивниот непријател – тие ги ловат руските војници еден по еден од места невидени и со невидени звуци.
