Научниците од Универзитетот Стенфорд развија нова синтетичка кожа која сама заздравува, која може да има импликации за развојот на напредни роботи. Кожата, направена од силикон и полипропилен гликол, покажува својства на растегнување слични на човечката кожа и може да се самопорамни со помош на магнетни својства.
Кога се загреваат, двата полимери омекнуваат и течат, враќајќи се во цврста форма додека се ладат. Процесот на самоусогласување и заздравување се случува во рок од околу 24 часа, откако кожата ќе се загрее на околу 70 степени Целзиусови.
Веганска кожа направена од печурки, илустрација
Американските научници веруваат дека нивното откритие би можело да доведе до создавање на меки роботи кои можат да ја менуваат формата и да ги чувствуваат сопствените деформации на барање, а Дејли Меил пишува дека тоа на крајот може да го трансформира војувањето.
Способноста на кожата автоматски да се ремоделира за време на заздравувањето е значаен чекор кон повторување на сложеноста на човечката кожа, која се состои од повеќе слоеви кои правилно се собираат за време на процесот на заздравување. Научниците користеле техника на слоеви слична на онаа на човечката кожа за да развијат свој иновативен материјал. Секој слој може да биде дизајниран да чувствува термички, механички или електрични промени. Нивното истражување беше објавено во списанието Science.
Интересна споредба
Тимот од Стенфорд ја спореди нивната синтетичка кожа со футуристичката е-кожа што ја носи киборгот лик на Арнолд Шварценегер во популарната холивудска франшиза „Терминатор“.
Структурата на кожата, составена од долги молекуларни синџири поврзани со динамични водородни врски, овозможува повторено истегнување без кинење, слично на латексот. Причината зошто тимот од Стенфорд користел силикон и полипропилен гликол (PPG) е поради нивните механички својства, карактеристики слични на гума и биокомпатибилност. Додавањето магнетни материјали и овозможува на кожата да се состави од посебни делови.
Научниците предвидуваат дека оваа само-заздравувачка кожа би можела да се користи во уреди кои можат да се опорават од екстремно оштетување. На пример, замислете уред кој може автономно да се реконструира кога ќе се искине на парчиња.
Идните планови вклучуваат да се направат слоевите на кожата што е можно потенки и да се вградат различни функции. Сегашниот прототип е фокусиран на сензор за притисок, но може да се интегрираат дополнителни слоеви за сензор за температура или напрегање.
Научниците од Стенфорд предвидуваат и апликации надвор од роботиката, како што се неинвазивни медицински третмани. Тие замислуваат роботи кои можат да се проголтаат на парчиња и потоа да се соберат во телото. Дополнително, технологијата би можела да се користи за создавање мултисензорни електронски маски кои самолекуваат, кои обезбедуваат чувство на допир.
