Новата студија на астрофизичарите од Универзитетот во Сао Паоло и Федералниот универзитет ABC во Бразил потврдува дека неверојатно густиот куп ѕвезден материјал во облик на објектот XMMU J173203.3-344518 би можел да биде нешто што досега постоело само во теорија – чудна ѕвезда.
Наведениот вселенски објект има маса еднаква на три четвртини од нашето Сонце, но неговата големина е таква што се вклопува во Менхетен во Њујорк. Тоа е всушност мал труп на ѕвезда која експлодирала во супернова и се врти меѓу нејзините остатоци.
Претходна студија
Минатата година, научниците од Институтот за астрономија и астрофизика на Универзитетот во Тибинген во Германија повторно го процениле растојанието помеѓу нас и тој мал труп на мртва ѕвезда што се врти во внатрешноста на остатокот од супернова HESS J1731-347 во 2022 година. Новото ревидираното растојание е 8.150 светлосни години, наместо претходните 10.000 светлосни години, а бидејќи проценката на растојанието се промени, бараше и нова пресметка на карактеристиките на тој супергуст објект, особено неговата големина и маса.
Ова повторно ги направи работите возбудливи за научниците. Се смета дека долната граница на маса за неутронска ѕвезда е малку поголема од една соларна маса. Најлесниот досега откриен има само 1,17 пати поголема маса од Сонцето. Со само 77 проценти (0,77 пати) маса од Сонцето, XMMU J173203.3-344518 не само што соборува рекорди, туку и целосно ги збунува научниците. Неутронските ѕвезди не треба да бидат со толку мала маса.
Импликацијата од ова е дека таа можеби дури и не е неутронска ѕвезда. Научниците шпекулираат дека наместо тоа, станува збор за објект наречен „чудна ѕвезда“ кој претежно е составен од честички познати како „чудни кваркови“. Но, германските научници ги оставија своите заклучоци за другите научници да ги проучуваат.
Нова студија и двојна проверка
Понатаму каде што застана последната студија, студијата на бразилските астрофизичари се врати на невообичаено малиот компактен објект во HESS J1731-347 и двојно ја провери неговата маса, радиус и температура на површината. Споредувајќи ги нивните резултати со равенките за чудна материја и шпекулативни модели за нивното создавање во супернови, тимот се согласи дека чудниот мал објект сè уште ги има сите белези на досега само хипотетички чудна ѕвезда. Таа студија е прифатена за објавување во списанието Astronomy and Astrophysics Letters, а дотогаш може да се најде на научното складиште arXiv.
Кварковите се основни честички кои се групираат во трио и создаваат бариони. Уште два познати примери на овие групи се нуклеарните честички протони и неутрони. Концентрирајте доволно енергија на кое било место и тие снопови кваркови можат да ги надминат силите што ги врзуваат за да се подредат во нешто помалку структурирано. Ставете го сето тоа под доволен притисок и овие кваркови би можеле да се претстават како нова форма на материја која целосно би се нарекла кварковна материја.
Мистеријата за формирање на чудната ѕвезда
Сè уште не е јасно како суперкомпактен објект составен главно од чудни кваркови потекнува од супернова, иако некои модели сугерираат дека кварковната материја обично се развива од самиот почеток на колапсот на ѕвездата. Под прилично уникатни услови, нешто предизвикува оваа материја да доминира, ослободувајќи уште повеќе енергија во колапсот за да истресе поголема маса од вообичаеното, оставајќи ги тие вишок кваркови зад себе.
Ревидираните проценки за староста и температурата на површината на објектот XMMU J173203.3-344518 во студијата на бразилските астрофизичари, заедно со радиусот и малата маса на објектот, се во согласност со условите за ладење кои укажуваат на неговиот чуден состав.
Од друга страна, тоа не значи дека може да се исклучи некое понормално објаснување, но на астрономската заедница и дава уште поголема причина да ги сврти своите телескопи кон XMMU J173203.3-344518, со оглед на тоа дека се работи за значаен космички настан.
Прерано е да се тврди некој поцврст заклучок, иако ова е важен случај и други наоди би можеле да придонесат за целокупната слика, заклучуваат авторите на најновата студија.
