Аналитичарите Лиана Фикс и Мајкл Кимиж за „Форин аферс“ изразуваат мислење дека се чини дека Русија оди кон пораз, но дека е неизвесно какви ќе бидат последиците.
Според нив, постојат три основни сценарија, од кои секое би имало различни последици за Западот и Украина.
Првото сценарио би било Русија да го прифати поразот под условите поставени од Украина, што е исто така најмалку веројатно сценарио. Тогаш многу работи би морале да се променат бидејќи секој привид на дипломатски разговор меѓу Русија, Украина и Западот исчезна.
Исто така, обемот на уништувањето на Украина е таков што Киев не би можел да прифати ништо друго освен целосно предавање на Русија.
Второто сценарио би било неуспех среде ескалација – односно сценарио на руски пораз среде ескалација на конфликтот. Кремљ нихилистички ќе се обиде да ја продолжи војната во Украина, а во исто време да започне кампања на саботажа во земјите кои го поддржуваат Киев и во самата Украина. Во најлош случај, Русија би можела да одлучи за нуклеарен напад врз Украина.
Војната тогаш ќе доведе до директен воен конфликт меѓу НАТО и Русија. Русија би се трансформирала од ревизионистичка држава во непријателска држава, транзиција која веќе е во тек, а тоа би го засилило верувањето на Западот дека Русија претставува единствена и неприфатлива закана. Преминувањето на нуклеарниот праг може да доведе до конвенционално вклучување на НАТО во војната, забрзувајќи го поразот на Русија на теренот.
Третото сценарио е падот на режимот на Путин, каде одлучувачките битки не би се воделе во Украина, туку во ходниците на Кремљ или на улиците на Москва. Иако Путин донесе политичка стабилност во Русија – достигнување за пофалба со оглед на фрактурите во постсоветските години – неговите граѓани би можеле да се свртат против него ако војната доведе до широко распространета сиромаштија.
Падот на неговиот режим може да значи итен крај на војната, која Русија нема да може да ја води во услови на домашен хаос што следеше. Државниот удар проследен со граѓанска војна ќе го овековечи она што се случи по преземањето на болшевиците во 1917 година, што го забрза повлекувањето на Русија од Првата светска војна.
Рускиот пораз ќе ја ослободи Украина од теророт што го претрпе од почетокот на инвазијата. Ова ќе го зајакне принципот дека нападот врз друга земја не може да помине неказнето. Ова исто така може да отвори нови можности за Белорусија, Грузија и Молдавија, како и за Западот да ја заврши организацијата на Европа според своите идеи.
Иако поразот на Русија ќе донесе многу придобивки, сепак САД и Европа треба да се подготват за регионалниот и глобалниото неред што би го предизвикал овој пораз. Имено, од 2008 година Русија е ревизионистичка сила – таа ги прекрои границите, анектираше територии, се мешаше во избори, интервенираше во разни африкански конфликти и ја промени геополитичката динамика на Блискиот исток поддржувајќи го сирискиот претседател Башар ал Асад, пишуваат аналитичарите за „Форин аферс“.
Така, доколку Русија се распадне во хаос наместо да го прифати поразот преку преговори, последиците ќе се почувствуваат во Азија и Европа, како и на Блискиот Исток. Нередот може да биде во форма на сепаратизам и обновени конфликти во и околу Русија, најголемата земја во светот. Би се наметнало и прашањето, ако Русија се распадне, кој ќе ја преземе контролата над руското нуклеарно оружје?
Сепак, договорот со Украина може да донесе нормализација на односите со Западот. Тоа би било силен поттик за помалку милитаристички руски лидер од Путин, и би им се допаднал на многу Руси.
Поприспособен лидер од Путин би можел да ја наведе Украина да размисли за преговори. Соочен со пораз, Путин би можел да прибегне кон напади на глобалната сцена.
Во текстот се наведува и дека последиците од нуклеарен напад би биле катастрофални, и тоа не само за украинското население. Војната би продолжила, а нуклеарното оружје нема многу да им помогне на руските војници на теренот.
Наместо тоа, Русија ќе се соочи со меѓународен гнев. Бразил, Кина и Индија досега не ја осудија руската инвазија, но ниту една земја вистински не ја поддржува Москва во таква војна или не би поддржала употреба на нуклеарно оружје.
Алијансата најверојатно ќе одговори со конвенционална сила за да ја ослабне руската војска и да ги одврати идните нуклеарни напади, ризикувајќи спирала на ескалација доколку Русија за возврат започне конвенционални напади врз НАТО.
