Нарекувајќи се себеси перфекционисти, луѓето често мислат дека тоа е особина што им помага да бидат подобри. Меѓутоа, неодамнешните истражувања покажаа дека работите се спротивно.
Доста голем број луѓе (повеќе од 70%) сосема лесно велат „Јас сум перфекционист“, не сфаќајќи дека всушност си поставуваат дијагноза.
Перфекционизмот е она што нè води до неподнослив стрес, потоа анксиозност поради неисполнување на сопствените очекувања, напади на паника при најавата за неуспех и на крајот пребрзо исцрпување во сè што правиме. И тоа, во тој маѓепсан круг, нè доведува до точка кога, всушност, не само што сме полоши од другите во она што го работиме, туку и нашето здравје е целосно загрозено.
Зошто ни се наметнува перфекционизмот?
Од друга страна, перфекционизмот е нешто што денешното опкружување многу агресивно ни го наметнува: ако сакаме да бидеме среќни, мора да бидеме совршени. Но, денешното опкружување ни наметнува многу други работи, па затоа не се ловиме така лесно.
Уловот е дека перфекционизмот успешно се грижи за нашата суета. Затоа што ни кажува дека ќе бидеме подобри од другите. Но, за жал, не го исполнува тоа ветување.
Студија во Ирска покажала дека жените се повеќе изложени на притисокот да бидат совршени. Всушност, ситуацијата на работа е иста, но жените имаат очекувања од себе кога станува збор за домаќинството и родителството. Се разбира, совршенството што го очекуваат од себе во сите овие области бара време, а времето е константа. Не постои начин да се притисне уште еден час или два во денот. Совршенството мора да има цена некаде.
Брзајќи кон деловен успех, жените едноставно мора да го занемарат домаќинството. Кога ќе видат дека тоа се случило, му се посветуваат, но не сакаат да го жртвуваат својот труд, а потоа децата ги испуштаат. Кога ќе се свртат кон нив, ги чека несоница. Ефектите од недостатокот на сон, сепак, има погубни последици за психофизичките способности и општата состојба на организмот.
Не барајте совршенство
Бркајќи повеќе време, доаѓаме до точка кога ни останува помалку време. Поради оваа причина, вели статистиката, има застрашувачки малку зрели жени кои имаат семејство и преживуваат во бизнисот.
Сесиите за јога, тренинг и медитација на работа се добри, но не доволни. Дури и тие не можат целосно да го рехабилитираат човечкиот ум оптоварен со совршенство. Не помага ниту на социјалните мрежи каде совршените луѓе ни се смешкаат практично од секоја објава, слика и видео.
Доблестите се исти кај сите, но грешките и маните не прават луѓе и автентични личности. „Сите среќни семејства изгледаат слично, но секое е несреќно на свој начин“, како што напишал Толстој.
Не барајте од себе совршенство. Не се вознемирувајте кога ќе направите грешка. Нека се нервира шефот, тој е платен за тоа.
