За да се разбере светот во кој живееме денес, треба да се вратиме назад во времето, и тоа повеќе од 30 или 50 години. Кога мислиме само за тоа како ни изгледа средината, лесно е да се направи грешка и да го прифатиме светот како релативно статичен со одредени богати или сиромашни региони и погрешно да заклучиме дека тој секогаш бил и ќе биде така, коментира Макс Роузер за „Our World in Data“.
За да се избегне статичката слика на светот во кој Северот секогаш бил побогат од Југот, треба да се вратиме 200 години наназад пред времето во кое животниот стандард навистина се менува драматично.
Научниците проценуваат екстремната сиромаштија, како живот со под 1,90 долари на ден. Овој показател сепак се прилагоди на различните ценовни нивоа во различни земји и кон ценовните промени со текот на времето. Графиконот денес покажува проценки за дел од светското население кое живее во крајна сиромаштија.
Во 1820-та година само мал број луѓе се насладувале на повисок стандард на живот, додека повеќето луѓе живееле во услови кои денес би ги нарекле сиромаштија. Оттогаш уделот на крајно сиромашните постојано се намалува. Се повеќе региони во светот се индустријализираните и така ја зголемуваат продуктивноста, што го прави возможно за луѓето да излезат од сиромаштијата. Во 1950-та година три четвртини од светот живее во крајна сиромаштија. Во 1981-ва година овој процент е 44%. За изминатата година истражувањата покажуваат дека процентот на крајно сиромашните се намали под 10%.
Тоа е огромно постигнување и е особено забележливо ако земеме предвид дека населението во светот е зголемен за 7 пати во текот на последните два века. Во свет без економски раст сличното зголемување на населението ќе доведе до се помалку приходи за сите. Седумкратниот раст на населението би бил доволен да ги доведе сите до сиромаштија. Се случува сепак токму спротивното.
Зголемената продуктивност е важна, бидејќи прави повеќе стоки и услуги од прва потреба подостапни: има повеќе храна, подобра облека и поголеми домови. Економскиот раст е важен и затоа ги менува односите меѓу луѓето. При подолг период, во кој светот живее без раст, единствениот начин е положбата да ти се подобри е нечија друга да се влоши. Сопствената среќа е лоша среќа за соседите.
Економскиот раст го менува тоа, така што ја прави можна ситуацијата да се подобри заедно со онаа на другите. Генијалноста на оние кои ја создале технологија ја зголемуваат продуктивноста – автомобилите, машините или комуникациската технологија, ги има направено некои од нив многу богати, а во исто време ги зголемува приходите на другите поради поголемите перформанси. Тешко можеме да претпоставиме колку различен е животот кај економија во застој и кај економија која расте.
