Економското расположение на неодамнешните состаноци на ММФ и Светската банка беше оптимистичко, барем во споредба со предупредувањата за тешко закрепнување на состаноците во октомври.
Клучно за ова чувство е изненадувачката отпорност на глобалниот финансиски систем. Централните банки се блиску до својот врв на каматните стапки и геополитичките тензии растат, но се чини дека системот го презема тоа.
Сепак, извештаите на ММФ и Одборот за финансиска стабилност (ФСБ), кој го надгледува глобалниот финансиски систем, се согласуваат дека има некои видливи преостанати ризици, а скриените може да се појават на нерамниот пат кон дезинфлација. Монетарните власти мора да останат будни, пишува во коментарот на „Financial Times“.
Прво, развлечените вреднувања на многу класи на средства и високата корелација може да бидат токсична комбинација. Инвеститорите имаа корист од очекувањата за пад на каматните стапки и зголемување на корпоративната заработка. И покрај знаците за помалку претстојни намалувања на каматните стапки, пазарните вреднувања остануваат оптимистични, со континуираното купување притискање на цената на средствата кои се движат од акциите на „Magnificent Seven“ до нестабилните криптовалути, а широкиот апетит за ризик продолжува да дава поттик за обврзниците, акциите и стоките, со просечната корелација над 90-от историски перцентил. Промената во расположението на инвеститорите може да се покаже како катастрофална, бидејќи падот на цените ќе се прошири низ класите на средства и ќе ги влоши глобалните финансиски услови.
Следно, банкарскиот систем во сенка, финансиски институции кои се движат од хеџ фондови до осигурителни компании, сè уште нема ликвидност за да ги апсорбира корекциите на цените, според ФСБ. И покрај неодамнешните шокови што ги вознемирија регулаторите во секторот, годините на високи каматни стапки и последователни кризи ја влошија ситуацијата, дополнително трошејќи ги неговите резерви. Скокот на барањата за маржа или колатерал може да доведе до итна продажба од страна на банките во сенка, што би можело да го пренесе стресот на глобалниот систем.
Исто така, постојат ранливости во традиционалниот банкарски систем. Цените на комерцијалните недвижности (CRE) се намалија од почетокот на пандемијата на Ковид. Банкарските системи на некои земји се исклучително изложени на нив, особено Кипар, Малезија и Јужна Кореја, а регионалните банки во САД се исто така високо изложени, иако американските супервизори се чини дека се повнимателни по неуспехот на Silicon Valley Bank. Понатамошно намалување на цените може да предизвика неуспех на локалните банки со потенцијал за глобална зараза. Загубите од падот на цените на „CRE“ и неквалитетните средства ги намалуваат стапките на капитал. Според ММФ, 19% од глобалните банкарски средства сега се во банки кои не ги исполнуваат неговите директиви за овие стапки, многу од нив во Кина.
На глобално ниво, оптоварувањето на јавниот долг е алармантно високо. Во изборна година ширум светот, на владите ќе им биде потешко да ги зауздаат трошоците и даночните ветувања дури и ако динамиката на долгот изгледа алармантно. Долгот на САД е особено вознемирувачки. Високите и нестабилни приноси на американското Министерство за финансии, кои ги поткрепуваат цените на финансиските пазари, ризикуваат да го зголемат глобалниот притисок врз каматните стапки. Неодамнешното зајакнување на доларот може да доведе до неисполнување на долгот од земјите со ниски приходи, што, иако не е глобално дестабилизирачко, би влијаело на стотици милиони сиромашни луѓе.
Овие ризици се значителни, но сегашните проблеми може да се решат. По една деценија забележување на проблемот, регулаторите треба да постигнат напредок во подобрувањето на транспарентноста во системот на банкарство во сенка. Стрес-тестирањето и следењето на ликвидноста остануваат важни со оглед на зголемената неизвесност. Централните банки исто така треба да бидат јасни и претпазливи во своите комуникации. Монетарните власти можат да финансираат олеснување на долгот и да развијат рамки што ќе овозможат брзи одговори по пропаѓање на банките.
Овој циклус на зголемување на каматните стапки може да има добар крај, со скротена инфлација и недопрен финансиски систем. Но, тоа може да значи дека цените на средствата ќе останат високи – закана дека агендата фокусирана на инфлацијата ќе го пропушти својот белег, заклучува британското издание.
