Паритетот меѓу еврото и доларот почнува да изгледа неизбежен, а тоа обично е добро за конкурентноста на економијата водена од индустријата и извозот, како што е економијата на еврозоната. Овој пат е поинаку. Побарувачката од двата главни трговски партнери на Европската унија (ЕУ), Кина и Русија, е поткопана од големите домашни слабости и санкции, пишува Маркус Ешворт за „Bloomberg“.
Уште полошо, послабото евро ќе изврши притисок врз другата страна на трговската равенка. Бидејќи цената на природниот гас останува на околу 45 евра за мегават-час, или една од највисоките во последните 14 месеци, трошоците за увоз на енергија најверојатно ќе пораснат.
Понатаму, слабоста на еврото ќе дејствува како кочница за брзината со која Европската централна банка (ЕЦБ) може да го инјектира толку потребното олеснување на монетарната политика. ЕЦБ знае дека треба дополнително да ја намали основната депозитна стапка, откако веќе го стори тоа четири пати од јуни. Но, премногу брзиот пад само ќе го забрза падот на еврото. Ова лесно може да предизвика егзистенцијална загриженост за одржливоста на заедничката валута како целина. Не помага тоа што политичката средина во најголемите европски земји е зафатена од треска.
Додека банкарските заеми во еврозоната бележат две последователни години на заострување на условите, уште позагрижувачка е слабата корпоративна побарувачка за кредити. Растот слабее и делови од еврозоната веќе се во рецесија, особено во индустриските сектори на Германија и Франција. Мора да се преземат релативно енергични активности за да се одржи целиот евро-проект на вистинскиот пат. Но, кој пат и да го избере, ЕУ ќе наиде на ограничувања, повеќето од нив самите.
Ова губење на контролата врз судбината на ЕУ, која е задушена од силната американска економија поттикната од фискалниот стимул, треската на вештачката интелигенција и необичната комбинација да се биде единствениот избор и нешто како засолниште, уште порешително го навали полето за играње во корист на САД со претстојните царини и трговски војни. Свртувањето на повеќедецениската зголемена глобализација воопшто не е од корист за економскиот модел на еврозоната.
Но, лесно може да стане премногу деструктивно. Моделот на однесувањето на девизниот курс на Банката на Америка го оценува доларот како рекордно преценет. Но, на силните трендови им треба катализатор за промена на насоката, никој не може да каже каква комбинација на фактори би можела да предизвика сопнување на кралот на доларот, а камоли кога тоа ќе се случи.
Брзото решавање на војната во Украина може да донесе позитивно изненадување, намалувајќи го притисокот не само врз цените на енергијата, туку и врз потенцијално огромните трошоци за повторно вооружување. Парламентарните избори во Германија со јасен победник во февруари би можеле да донесат поцврст мандат за зголемување на фискалните трошоци. За жал, надежта ретко е успешна стратегија. Без јасен план за раст на ЕУ во комбинација со монетарно олеснување, тешко е да се замисли апрецијација на еврото.
Големата привилегија на Европа, релативно евтина заедничка валута за сината германска извозна машина што може да ја користи на плодните азиски пазари, повеќе не е во нејзиниот арсенал. Сега послабата валута само попрецизно ја одразува нестабилноста на ЕУ. Сè уште е најголемиот трговски блок во светот со 450 милиони корисници во 27 земји, овие бројки се моќни, но само ако сите се соберат заедно.
